Tweet
Back
Ik ben er weer! De tandarts deed mij pijn dus moest hij boeten. Ik helaas ook. Vandaar mijn afwezigheid, iets met onprofessioneel gedrag.
Dat terzijde.
Trainen of een mooi verhaal. Keus snel gemaakt.
Aangezien de gezondheidszorg nog steeds slecht betaald en onderbezet is zit het met mijn cardio helemaal wel goed. Zeker die bewust dinsdag. Lieve mevrouw B, iets in de war en schizofreen, was net bij ons opgenomen. Na de vele complimentjes mijn kant op: 'wat ben je mooi' 'wat ben je gespierd' 'wat ben je lang' 'ben je soms een model?' 'jij gaat vandaag de top bereiken, ik weet het zeker' begon ik te twijfelen of deze mevrouw wel op onze psychiatrie afdeling thuis hoorde. Ze klonk helemaal niet debiel. Vond ik.
De hele dag ben ik voor mevrouw aan het rennen. Brengen en halen naar onderzoeken, helpen met eten, douchen noem het maar op. Dan ben ik het zat. Ik kruip in een hoekje wachtend tot mijn dienst over is.
'Florence, Florence, mevrouw B is zoek!'
Fuck. Hoe moest ik dat nou oplossen! Gelukkig bezit ik de gave om te denken als een schizofreen. Iets wat mij hielp bij deze actie. Na het toilet, de lobby en de verloskamer gehad te hebben wist ik het. Ik nam de brandtrap en snelde mij naar de 12e etage, het dak. Daar stond mevrouw. Op de rand van het dak, klaar om te springen. Nadat ik mevrouw gered had (lees: van de rand getrokken had) kreeg ik complimentjes over mijn goede optreden van de dag.
'Hoe wist je dat Florence, vertel je geheim!'
Ik denk terug aan die ochtend, mijn eerste ontmoeten met mevrouw. 'jij gaat vandaag de top bereiken, ik weet het zeker'.. Ik wist dat mevrouw de waarheid sprak. Ik wist het!
Ik ben er weer! De tandarts deed mij pijn dus moest hij boeten. Ik helaas ook. Vandaar mijn afwezigheid, iets met onprofessioneel gedrag.
Dat terzijde.
Trainen of een mooi verhaal. Keus snel gemaakt.
Aangezien de gezondheidszorg nog steeds slecht betaald en onderbezet is zit het met mijn cardio helemaal wel goed. Zeker die bewust dinsdag. Lieve mevrouw B, iets in de war en schizofreen, was net bij ons opgenomen. Na de vele complimentjes mijn kant op: 'wat ben je mooi' 'wat ben je gespierd' 'wat ben je lang' 'ben je soms een model?' 'jij gaat vandaag de top bereiken, ik weet het zeker' begon ik te twijfelen of deze mevrouw wel op onze psychiatrie afdeling thuis hoorde. Ze klonk helemaal niet debiel. Vond ik.
De hele dag ben ik voor mevrouw aan het rennen. Brengen en halen naar onderzoeken, helpen met eten, douchen noem het maar op. Dan ben ik het zat. Ik kruip in een hoekje wachtend tot mijn dienst over is.
'Florence, Florence, mevrouw B is zoek!'
Fuck. Hoe moest ik dat nou oplossen! Gelukkig bezit ik de gave om te denken als een schizofreen. Iets wat mij hielp bij deze actie. Na het toilet, de lobby en de verloskamer gehad te hebben wist ik het. Ik nam de brandtrap en snelde mij naar de 12e etage, het dak. Daar stond mevrouw. Op de rand van het dak, klaar om te springen. Nadat ik mevrouw gered had (lees: van de rand getrokken had) kreeg ik complimentjes over mijn goede optreden van de dag.
'Hoe wist je dat Florence, vertel je geheim!'
Ik denk terug aan die ochtend, mijn eerste ontmoeten met mevrouw. 'jij gaat vandaag de top bereiken, ik weet het zeker'.. Ik wist dat mevrouw de waarheid sprak. Ik wist het!
Comment