Tweet
EIWITDIEET MOGELIJK SLECHT VOOR HART
Er zouden wel eens haken en ogen kunnen zitten aan de nieuwste trend op het gebied van afslankdiëten; het eiwitdieet. De trendy eiwitrijke diëten die in de tijdschriften opduiken verhogen de concentratie van het intensief onderzochte aminozuur homocysteïne, dat in verband wordt gebracht met een verhoogde kans op hart- en vaatziekten.
Dat schrijven onderzoekers van het WCFS in de American Journal of Clinical Nutrition. Twee, drie jaar geleden was het Atkinsdieet nog dé manier waarop westerlingen hun overgewicht te lijf gingen. Dit dieet, waarbij afslankers zonder beperkingen vetten en eiwitten mogen eten maar voorzichtig aan moeten doen met koolhydraten, maakt op dit moment ruimte voor dieetvormen met veel eiwitten. Levensmiddelen met weinig vet en veel eiwitten, zoals mager vlees en magere zuivel, vervangen hierbij voor een deel producten die veel koolhydraten bevatten, zoals brood of aardappels. Daardoor is het makkelijker om zonder hongergevoelens de inname van kilocalorieën terug te schroeven.
In hun artikel vertellen de Wageningers van het Wageningen Centre for Food Sciences hoe ze bij TNO Quality of Life in Zeist twintig gezonde mannen een week lang op een dieet zetten waarin twintig procent van de energie werd geleverd door eiwitten. Dat is ongeveer de hoeveelheid die je vindt in de minder extreme versies van het eiwitdieet. De voeding van de doorsnee Nederlander bestaat voor ongeveer vijftien procent uit eiwitten. Dezelfde mannen kregen daarna een week lang een dieet dat maar voor negen procent uit eiwitten bestond.
‘In de groep die weinig eiwitten at daalde de concentratie homocysteïne met een kleine twintig procent’, zegt dr. Petra Verhoef van de afdeling Humane Voeding. ‘In de groep die veel eiwitten kreeg gebeurde het tegenovergestelde. Het homocysteïnegehalte steeg juist met twintig procent.’ Dat gebeurde overdag, nadat de proefpersonen hadden gegeten. Metingen op de nuchtere maag lieten niets van een verhoging zien. ‘Blijkbaar verwerkt het lichaam het overtollige homocysteïne gedurende de nacht.’
Voedingsonderzoekers studeren intensief op homocysteïne. Hoge concentraties gaan samen met hartinfarcten en andere hart- en vaatziekten, terwijl de concentratie door zoiets eenvoudigs als wat extra B-vitamines is te verlagen.
‘We weten eerlijk gezegd nog steeds niet of het verlagen van het homocysteïnegehalte zin heeft’, zegt Verhoef. ‘Als homocysteïne zelf de kans op hart- en vaatziekten verhoogt, dan wel. Maar het zou ook kunnen dat homocysteïne alleen maar een symptoom is van de werkelijke oorzaak van hart- en vaatziekten. Het is zelfs mogelijk dat een hoog homocysteïnegehalte een onschuldig gevolg is. Als dat zo is, dan valt het met de risico’s van eiwitrijke diëten wel mee. En dan zal het slikken van extra B-vitamines ook niet helpen om hart- en vaatziekten te voorkomen.’ Over twee, drie jaar zijn de uitkomsten beschikbaar van grote onderzoeken naar de effecten van de verlaging van het homocysteïne door B-vitamines. Dan weten we ook meer over de risico’s van een dieet met veel eiwitten.
Voor wie het antwoord op die vraag niet wil afwachten deden Verhoef en haar collega’s eerder een interessante ontdekking. Niet alle soorten eiwitten verhogen het homocysteïne evenveel. ‘Eiwitten uit zuivel bevatten bijvoorbeeld naar verhouding veel van het aminozuur methionine, en methionine verhoogt het homocysteïnegehalte’, zegt Verhoef. De aminozuren serine en cystine doen juist het tegenovergestelde. In eiwitten uit bijvoorbeeld pinda’s zit naar verhouding wat meer serine en cystine en wat minder methionine. Misschien heeft het zin om kaas op brood te vervangen door pindakaas?’ / WK
Bron:resource
Er zouden wel eens haken en ogen kunnen zitten aan de nieuwste trend op het gebied van afslankdiëten; het eiwitdieet. De trendy eiwitrijke diëten die in de tijdschriften opduiken verhogen de concentratie van het intensief onderzochte aminozuur homocysteïne, dat in verband wordt gebracht met een verhoogde kans op hart- en vaatziekten.
Dat schrijven onderzoekers van het WCFS in de American Journal of Clinical Nutrition. Twee, drie jaar geleden was het Atkinsdieet nog dé manier waarop westerlingen hun overgewicht te lijf gingen. Dit dieet, waarbij afslankers zonder beperkingen vetten en eiwitten mogen eten maar voorzichtig aan moeten doen met koolhydraten, maakt op dit moment ruimte voor dieetvormen met veel eiwitten. Levensmiddelen met weinig vet en veel eiwitten, zoals mager vlees en magere zuivel, vervangen hierbij voor een deel producten die veel koolhydraten bevatten, zoals brood of aardappels. Daardoor is het makkelijker om zonder hongergevoelens de inname van kilocalorieën terug te schroeven.
In hun artikel vertellen de Wageningers van het Wageningen Centre for Food Sciences hoe ze bij TNO Quality of Life in Zeist twintig gezonde mannen een week lang op een dieet zetten waarin twintig procent van de energie werd geleverd door eiwitten. Dat is ongeveer de hoeveelheid die je vindt in de minder extreme versies van het eiwitdieet. De voeding van de doorsnee Nederlander bestaat voor ongeveer vijftien procent uit eiwitten. Dezelfde mannen kregen daarna een week lang een dieet dat maar voor negen procent uit eiwitten bestond.
‘In de groep die weinig eiwitten at daalde de concentratie homocysteïne met een kleine twintig procent’, zegt dr. Petra Verhoef van de afdeling Humane Voeding. ‘In de groep die veel eiwitten kreeg gebeurde het tegenovergestelde. Het homocysteïnegehalte steeg juist met twintig procent.’ Dat gebeurde overdag, nadat de proefpersonen hadden gegeten. Metingen op de nuchtere maag lieten niets van een verhoging zien. ‘Blijkbaar verwerkt het lichaam het overtollige homocysteïne gedurende de nacht.’
Voedingsonderzoekers studeren intensief op homocysteïne. Hoge concentraties gaan samen met hartinfarcten en andere hart- en vaatziekten, terwijl de concentratie door zoiets eenvoudigs als wat extra B-vitamines is te verlagen.
‘We weten eerlijk gezegd nog steeds niet of het verlagen van het homocysteïnegehalte zin heeft’, zegt Verhoef. ‘Als homocysteïne zelf de kans op hart- en vaatziekten verhoogt, dan wel. Maar het zou ook kunnen dat homocysteïne alleen maar een symptoom is van de werkelijke oorzaak van hart- en vaatziekten. Het is zelfs mogelijk dat een hoog homocysteïnegehalte een onschuldig gevolg is. Als dat zo is, dan valt het met de risico’s van eiwitrijke diëten wel mee. En dan zal het slikken van extra B-vitamines ook niet helpen om hart- en vaatziekten te voorkomen.’ Over twee, drie jaar zijn de uitkomsten beschikbaar van grote onderzoeken naar de effecten van de verlaging van het homocysteïne door B-vitamines. Dan weten we ook meer over de risico’s van een dieet met veel eiwitten.
Voor wie het antwoord op die vraag niet wil afwachten deden Verhoef en haar collega’s eerder een interessante ontdekking. Niet alle soorten eiwitten verhogen het homocysteïne evenveel. ‘Eiwitten uit zuivel bevatten bijvoorbeeld naar verhouding veel van het aminozuur methionine, en methionine verhoogt het homocysteïnegehalte’, zegt Verhoef. De aminozuren serine en cystine doen juist het tegenovergestelde. In eiwitten uit bijvoorbeeld pinda’s zit naar verhouding wat meer serine en cystine en wat minder methionine. Misschien heeft het zin om kaas op brood te vervangen door pindakaas?’ / WK
Bron:resource
Comment