Tweet
Ik wilde hier ergens over beginnen maar kon het niet zo één twee drie ergens kwijt dus hier mijn ervaring met serieus bodybuilding/fitness tot nu toe.
Vorig jaar December ben ik op de unisportschool gaan fitnessen, lekker goedkoop 80 euro per jaar onbeperkt.. maar heel veel gebruik maakte ik er niet van. Vorig jaar December woog ik 54kg (bij 1.70m BMI van 18.69).
Vanaf dat moment ben ik me steeds meer gaan verdiepen en kwam ik erachter dat een goed voedingsschema een must was. Daarnaast komen shakes (weightgainers/eiwitten) goed van pas.
Vanaf Juli 2007 heb ik vol goede moed besloten om het serieuzer aan te pakken. Een beter trainschema. Flink meer te gaan eten en wat extra eiwitten tot mij te nemen dmv van shakes. Helaas door (neem ik aan) overbelasting van mijn rechter schouder kamp ik sinds half september met een schouderblessure (waar ik waarschijnlijk fysio voor krijg).
Wat ik al gauw merkte is dat ik de dicipline mis om elke nacht lang te slapen, elk ochtend vroeg op te staan (immers als je tot een uur of 12 "uitslaapt" mis je al 2 van de 6 á 7 maaltijden). Steeds maar letten op de voeding, elke dag weer die shakes (die er niet lekkerder op worden). Het lijken allemaal kleine dingetjes maar ik kwam erachter dat het vrij tijdrovend is, je moet je hele levensstijl op deze sport aanpassen.
Vorig jaar mid December woog ik 54kg denk nog geen 10% vet.
(BMI van 18.69)
Vanaf Juli serieus Trainen. toen woog ik 57kg 10% vet (BMI van 19.72).
Nu weeg ik 62 kg 12% vet (laatste meting mid november).
(BMI 21.45)
Ja DUS?.. vragen jullie je af na dit hele verhaal.
Ik denk dat deze sport echt maar voor een bepaalde selecte groep is weggelegd. Constant letten op je eten, elke dag die shakes/visoliecapsules. Ik ben bang dat het niet voor mij (en velen) is weggelegd. Het liefst wil ik constant leuke dingen doen, en uit het vele eten en het drinken van shakes haal ik geen plezier, die tijd steek ik liever in iets anders.
Dat heb ik altijd gehad, als middelbare scholier kon ik een hele schooldag doen op een ontbijtje van 2 boterhammen en een pakje sultana iedere middagpauze. Ofwel; het is dat je als mens moet eten.. anders had ik het waarschijnlijk niet eens gedaan.
Het meest bepalend is waarschijnlijk het resultaat. Ik lees meerdere verhalen hier van grootste gains en wat ben ik opgeschoten? 5 kilo in 5 maanden (waarvan 2% vet), een schouderblessure (eigen schuld natuurlijk) en het gevoel dat je een luie flikker bent (als ik weer eens drie keer door de wekker heen bent geslapen, waardoor je weet dat je hele eet/train drag in duigen valt). Wordt er een beetje moedeloos van.
Mijn abbonement op de sportschool loopt geloof ik t/m januari dus sowieso de komende twee maanden blijf ik sporten.. toch hoop ik ergens de motivatie vandaan te halen.
En nu komt de grote vraag;
Waar halen jullie al die motivatie en dicipline vandaan, om constant bezig te zijn met deze sport, of beter gezegd, levensstijl.
Vorig jaar December ben ik op de unisportschool gaan fitnessen, lekker goedkoop 80 euro per jaar onbeperkt.. maar heel veel gebruik maakte ik er niet van. Vorig jaar December woog ik 54kg (bij 1.70m BMI van 18.69).
Vanaf dat moment ben ik me steeds meer gaan verdiepen en kwam ik erachter dat een goed voedingsschema een must was. Daarnaast komen shakes (weightgainers/eiwitten) goed van pas.
Vanaf Juli 2007 heb ik vol goede moed besloten om het serieuzer aan te pakken. Een beter trainschema. Flink meer te gaan eten en wat extra eiwitten tot mij te nemen dmv van shakes. Helaas door (neem ik aan) overbelasting van mijn rechter schouder kamp ik sinds half september met een schouderblessure (waar ik waarschijnlijk fysio voor krijg).
Wat ik al gauw merkte is dat ik de dicipline mis om elke nacht lang te slapen, elk ochtend vroeg op te staan (immers als je tot een uur of 12 "uitslaapt" mis je al 2 van de 6 á 7 maaltijden). Steeds maar letten op de voeding, elke dag weer die shakes (die er niet lekkerder op worden). Het lijken allemaal kleine dingetjes maar ik kwam erachter dat het vrij tijdrovend is, je moet je hele levensstijl op deze sport aanpassen.
Vorig jaar mid December woog ik 54kg denk nog geen 10% vet.
(BMI van 18.69)
Vanaf Juli serieus Trainen. toen woog ik 57kg 10% vet (BMI van 19.72).
Nu weeg ik 62 kg 12% vet (laatste meting mid november).
(BMI 21.45)
Ja DUS?.. vragen jullie je af na dit hele verhaal.
Ik denk dat deze sport echt maar voor een bepaalde selecte groep is weggelegd. Constant letten op je eten, elke dag die shakes/visoliecapsules. Ik ben bang dat het niet voor mij (en velen) is weggelegd. Het liefst wil ik constant leuke dingen doen, en uit het vele eten en het drinken van shakes haal ik geen plezier, die tijd steek ik liever in iets anders.
Dat heb ik altijd gehad, als middelbare scholier kon ik een hele schooldag doen op een ontbijtje van 2 boterhammen en een pakje sultana iedere middagpauze. Ofwel; het is dat je als mens moet eten.. anders had ik het waarschijnlijk niet eens gedaan.
Het meest bepalend is waarschijnlijk het resultaat. Ik lees meerdere verhalen hier van grootste gains en wat ben ik opgeschoten? 5 kilo in 5 maanden (waarvan 2% vet), een schouderblessure (eigen schuld natuurlijk) en het gevoel dat je een luie flikker bent (als ik weer eens drie keer door de wekker heen bent geslapen, waardoor je weet dat je hele eet/train drag in duigen valt). Wordt er een beetje moedeloos van.
Mijn abbonement op de sportschool loopt geloof ik t/m januari dus sowieso de komende twee maanden blijf ik sporten.. toch hoop ik ergens de motivatie vandaan te halen.
En nu komt de grote vraag;
Waar halen jullie al die motivatie en dicipline vandaan, om constant bezig te zijn met deze sport, of beter gezegd, levensstijl.
. En 5kg in 5 maanden is niet verkeerd hoor.
ik kom ook van de 54 KG af. zit nu beetje dood op de 70-71 heeft me 3 jaar gekost en resultaat mag er zijn. gemiddeld 5kg per jaar is zeer lekker als je dat naturel pakt. De motivatie is voor mij zien waar ik vandaan kom. en opkijken naar andere met 40cm armen wat mijn doel is. 
Comment