Tweet
Het verhaal met myostatine is vrij complex. Ik dacht altijd dat AAS myostatine downreguleerde, geheel in lijn met de effecten van AAS. Er was notabene ook een ARE gevonden in de promoter regio van het gen voor myostatine. Recentelijk kwam er echter een studie uit van Dubois et al. van de KU Leuven, die een muis model hebben ontwikkeld waarbij de AR niet tot expressie komt in alle spiercellen door deze al KO te maken in de satellietcellen (spiercellen komen immers voort uit de satellietcellen). De resultaten verbaasde me enigszins; 6-voud reductie in myostatine in de levator ani en een halvering in de gastrocnemius bij deze muizen. De begin meting was gedaan na 3 weken, de muizen zijn dan nog niet de puberteit in gegaan, de eind meting was bij week 12. Verder maten ze wel dat Acvr2b werd geupreguleerd (receptor waar o.a. myostatine aan bindt) bij deze muizen, maar dit was uiteindeiljk niet van invloed op de downstream targets van myostatine. Samengevat suggereert dit dat AAS myostatine upreguleren, Acvr2b downreguleren, maar al met al nog steeds de downstream targets van myostatine upreguleert.
Maar dit is nog niet het einde van het verhaal, waar ik mezelf op baseerde was de studie van Mendler et al. Hierbij werden volwassen ratten gecastreerd, en na 7 dagen werd een meting gedaan. Castratie zorgde voor upregulatie van myostatine, en dit kon voorkomen worden door testosteron (1mg/d) toediening. En dit blijkt ook niet de enige studie die deze richting in wijst. Kawada et al. lieten iets soortgelijks zien bij muizen (11 weken oud, dus volwassen) die suprafysiologische doseringen testosteron toegediend kregen. Met een downregulatie van myostatine in zowel de soleus als gastrocnemius door de testosteron.
Ook Kovacheva et al. laten hetzelfde zien bij suprafsyiologische doseringen testosteron, waardoor significante downregulatie van myostatine plaatsvindt in de gastrocnemius na twee maanden (de muizen waren 22 maanden oud, dit kun je vergelijken met een oude vent van rond de 60).
Echter is er weer een andere studie van Diel et al. (2007) die nu net weer een upregulatie van myostatine laat zien bij toediening van testosteron en een analoog (DMT) bij 1 mg/kg lichaamsgewicht voor 12 dagen. Een 5-voud stijging in myostatine mRNA bij testosteron, en 3-voud stijging in myostatnie mRNA bij DMT (beide ook in de gastrocnemius). Dit werd uitgevoerd bij 5 weken oude muizen, dat is vrij jong en zijn bijgevolg nog aan het puberen.
Een vervolgstudie van Diel et al. (2008) onderzocht dit vervolgens bij een cellijn (C2C12), waarbij suprafysiologische concentraties van DHT en THG werden gebruikt (10^-6 M). Er werd een sterke upregulatie gevonden na 4 en 8 dagen incubatie, maar een sterke downregulatie bij 6 dagen….
Verder is er nog e.e.a. aan research gedaan naar follistatine expressie (bindt aan myostatine en remt het zo), die allen eigenlijk een upregulatie van follistatine laten zien (en dus remming van myostatine activiteit) door AAS. Braga et al. zagen een upregulatie in de levator ani en gastrocnemius bij satelliet cellen van 2-3 maanden oude muizen en resulterend een remming van TGF-Beta signalering. Singh et al. liet hetzelfde zien bij muis C3H10T1/2 cellen. Daarnaast liet Singh et al. een 82% daling in follistatine zien na 2 weken bij 6 weken oude muizen, wat werd hersteld bij testosteron toediening (1 cm implantaat, suprafysiologisch niveau).
Al met al word ik hier geen reet wijzer van. Ik kan er maar moeizaam uit opmaken wat er nu zou gebeuren bij suprafysiologische doseringen bij langere tijd. Ik zie ook niks terug van bijv. meerdere ‘tresholds’ die het zouden verklaren, bijv. dat bij suprafysiologische doseringen nu net weer myostatine wordt gedownreguleerd, wat zou kunnen komen door de vorming van heterodimeren met de GR. Van GR activiteit is nu net wel ‘zeker’ bekend dat het myostatine upreguleert (en wederom ligt er een GRE in de promoter regio van myostatine).
Maar dit is nog niet het einde van het verhaal, waar ik mezelf op baseerde was de studie van Mendler et al. Hierbij werden volwassen ratten gecastreerd, en na 7 dagen werd een meting gedaan. Castratie zorgde voor upregulatie van myostatine, en dit kon voorkomen worden door testosteron (1mg/d) toediening. En dit blijkt ook niet de enige studie die deze richting in wijst. Kawada et al. lieten iets soortgelijks zien bij muizen (11 weken oud, dus volwassen) die suprafysiologische doseringen testosteron toegediend kregen. Met een downregulatie van myostatine in zowel de soleus als gastrocnemius door de testosteron.
Ook Kovacheva et al. laten hetzelfde zien bij suprafsyiologische doseringen testosteron, waardoor significante downregulatie van myostatine plaatsvindt in de gastrocnemius na twee maanden (de muizen waren 22 maanden oud, dit kun je vergelijken met een oude vent van rond de 60).
Echter is er weer een andere studie van Diel et al. (2007) die nu net weer een upregulatie van myostatine laat zien bij toediening van testosteron en een analoog (DMT) bij 1 mg/kg lichaamsgewicht voor 12 dagen. Een 5-voud stijging in myostatine mRNA bij testosteron, en 3-voud stijging in myostatnie mRNA bij DMT (beide ook in de gastrocnemius). Dit werd uitgevoerd bij 5 weken oude muizen, dat is vrij jong en zijn bijgevolg nog aan het puberen.
Een vervolgstudie van Diel et al. (2008) onderzocht dit vervolgens bij een cellijn (C2C12), waarbij suprafysiologische concentraties van DHT en THG werden gebruikt (10^-6 M). Er werd een sterke upregulatie gevonden na 4 en 8 dagen incubatie, maar een sterke downregulatie bij 6 dagen….
Verder is er nog e.e.a. aan research gedaan naar follistatine expressie (bindt aan myostatine en remt het zo), die allen eigenlijk een upregulatie van follistatine laten zien (en dus remming van myostatine activiteit) door AAS. Braga et al. zagen een upregulatie in de levator ani en gastrocnemius bij satelliet cellen van 2-3 maanden oude muizen en resulterend een remming van TGF-Beta signalering. Singh et al. liet hetzelfde zien bij muis C3H10T1/2 cellen. Daarnaast liet Singh et al. een 82% daling in follistatine zien na 2 weken bij 6 weken oude muizen, wat werd hersteld bij testosteron toediening (1 cm implantaat, suprafysiologisch niveau).
Al met al word ik hier geen reet wijzer van. Ik kan er maar moeizaam uit opmaken wat er nu zou gebeuren bij suprafysiologische doseringen bij langere tijd. Ik zie ook niks terug van bijv. meerdere ‘tresholds’ die het zouden verklaren, bijv. dat bij suprafysiologische doseringen nu net weer myostatine wordt gedownreguleerd, wat zou kunnen komen door de vorming van heterodimeren met de GR. Van GR activiteit is nu net wel ‘zeker’ bekend dat het myostatine upreguleert (en wederom ligt er een GRE in de promoter regio van myostatine).
Comment