Enquête bigorexia

[Apollyon]

Dag iedereen,

Ja, ik weet dat je aanmelden om een enquête te posten lame is, maar ik ben wel een trouwe lezer van Bodynet, gewoon geen fervente poster.

Voor mijn laatste jaar op school moet ik een (kleinschalig) onderzoek uitvoeren. Als thema heb ik bigorexia en het mannelijk zelfbeeld gekozen...
Bij deze hoort meestal wel een enquête.

Heb je last van bigorexia?

Ondertussen heb ik al 370 mensen die het ingevuld hebben, maar hoe meer, hoe beter.

Diegenen die het invullen krijgen waardevolle levenskarma, op anderen wordt uitvoerig een vloek uitgesproken, desnoods met voodoo.

Alvast bedankt!

Tips/opmerkingen zijn welkom. Wedstrijdatleten of atleten met veel ervaring zijn ook welkom voor e-mailinterviews.

[blocktoblock]

ja zeker

[Falstyr]

Vind dit soort enquetes altijd lastig.

Hoe denk je dat vrouwen er tegen over staan?
-ik sport niet voor de vrouwen. Ik sport voor mezelf en kracht. mening van een vrouw boeit me niet

Wat is je droom fysiek?
-geen van die allemaal. Waar is een mariusz pudzianowski en Derek Poundstone? Ik zie alleen wat beachboys en 1 bodybuilder als voorbeelden.

Heb je tekenen van bigorexia?
-telt het als ik naar mezelf kijk en denk dat ik nog steeds erg klein ben en denk dat ik qua formaat nog hetzelfde ben als een jaar geleden terwijl dit duidelijk niet het geval is als het meetlint er bij gepakt wordt :P

Laatste vraag met antwoorden vind ik ook beetje misleidend. Alsof je opeens geen sociaal leven meer hebt als je strikt met sport en voeding bezig bent :P

[Osterich]

Heb hem gedaan, maar je vraagstelling is kudt.

[Wasofski]

Heb het even ingevuld, duurde maar 2 min

[Apollyon]

Vind dit soort enquetes altijd lastig.

Hoe denk je dat vrouwen er tegen over staan?
-ik sport niet voor de vrouwen. Ik sport voor mezelf en kracht. mening van een vrouw boeit me niet

Wat is je droom fysiek?
-geen van die allemaal. Waar is een mariusz pudzianowski en Derek Poundstone? Ik zie alleen wat beachboys en 1 bodybuilder als voorbeelden.

Heb je tekenen van bigorexia?
-telt het als ik naar mezelf kijk en denk dat ik nog steeds erg klein ben en denk dat ik qua formaat nog hetzelfde ben als een jaar geleden terwijl dit duidelijk niet het geval is als het meetlint er bij gepakt wordt :P

Laatste vraag met antwoorden vind ik ook beetje misleidend. Alsof je opeens geen sociaal leven meer hebt als je strikt met sport en voeding bezig bent :P

Bedankt voor je opmerkingen.

1) Dat kan. Maar de vraag is algemeen gesteld. Dus zelfs al train je puur voor jezelf, hoe denk je dat vrouwen je bekijken? Of hoe denk je dat vrouwen andere mannen bekijken die gespierder zijn dan een gemiddelde man?

2) Wel, het was lastig om alle mogelijke fysieken neer te plaatsen. Beachboys geldt zeker voor een tweetal foto's, maar nummer 1 vind ik toch wel wat meer dan een beachboy-fysiek. Het is trouwens toch allemaal relatief, een eindeloze discussie dus. Voor mensen die vooral voor kracht trainen, dacht ik dat nummer 5 wel gepast zou zijn (hoger vet, buff).

3) Ja, dat telt zeker.

4) Natuurlijk niet, maar dat is hem nu net: tot hoe ver ga je? Vergeet ook niet dat er nog een optie is voor andere dingen in te vullen bij sommige vragen.

Bedankt voor het invullen in ieder geval!

[Apollyon]

Heb hem gedaan, maar je vraagstelling is kudt.

Zelfde opinie als de poster boven jou of nog andere opmerkingen?

[Osterich]

Ze zijn niet eenduidig, en zeker niet monointerpretabel.
Soort van vereiste..

[Falstyr]

bij gebrek aan beter heb ik inderdaad plaatje 5 gekozen :P

[Apollyon]

Ze zijn niet eenduidig, en zeker niet monointerpretabel.
Soort van vereiste..

Klopt, maar na deze enquête kan er nog een volgen. Maar in een enquête moet je soms 'streng' zijn, als je teveel antwoorden als keuze hebt kan dat resulteren in vage cijfers.

bij gebrek aan beter heb ik inderdaad plaatje 5 gekozen :P

Problem solved.

Zie trouwens net dat ik deze misschien beter hier kon plaatsen. Mods, als het stoort, mag het verplaatst worden.

[Osterich]

Je punt ondersteunt niet echt je enquête bro.

[Apollyon]

Je punt ondersteunt niet echt je enquête bro.

Hoezo?

1. Enquête heeft een beperkt aantal vragen opdat:
- mensen het snel zouden kunnen invullen
- we concrete cijfers kunnen hebben en dus concrete conclusies kunnen trekken (samen met andere studies, uiteraard, dit is slechts één bron van informatie)

2. Als ik niet tevreden ben met de cijfers doe ik een nieuwe enquête met andere vragen als extra.

[bigorexia]

Bigorexia

Tien jaar geleden werd onze jongste zoon opgenomen bij de Mutsaerts Stichting.
Hij woog nog maar 28 of 30 kg en zag er niet uit, breekbaar. \hij had een eetstoornis een vorm van Annorexia. Ongeveer op negenjarige leeftijd kwam het altijd vrolijke en ondeugende ventje een onderwijzer tegen die hem wel eens even aan zou pakken. Als hij namelijk de grootste praatjesmaker aan zou pakken dan zou hij daarmee gelijk de hele klas naar zijn hand kunnen zetten. Hij werkte immers al jaren zo. De onderwijzer gaat over enkele weken met pensioen. Onze zoon liep een flink trauma op. In groep acht werd dit nog eens dunnetjes overgedaan door een andere onderwijzer en net voor het schoolverlaterskamp ging het mis. Onze zoon moest opgenomen worden. Hij telde calorieën en had een heel erg laag zelf beeld geen eigen waarde. Na ongeveer drie maanden begon hij weer te eten en mocht naar huis.

Toen hij thuis kwam, waren de problemen nog lang niet voorbij. Hij heeft nog jaren alleen maar pasta’s en chinees gegeten. Eigenlijk bepaalde hij wat op tafel kwam. Wij hebben nooit adequate hulp gehad. Wij hebben allemaal samen gesprekken gehad en soort gezinstherapie. Ik ben nog alleen in therapie geweest. Je verwijt je zelf dat je tekort bent geschoten, dat je gefaald hebt, terwijl je het beste voor je kinderen wenst.
Wij hebben eigenlijk nooit echt grenzen aangegeven en wij hebben nooit prestaties van de kinderen verlangt. Het eerste is absoluut verkeerd, een kind moet duidelijke grenzen hebben als het opgroeit

Op enig moment is hij bij de fysiotherapie terechtgekomen voor opbouw van zijn spieren, hij had rugpijn enz. Het gevolg was dat hij onder de indruk was van het beroep van fysiotherapeut. Niks mis mee, hij wou zelf ook fysiotherapeut worden. Twee jaar geleden werd hij ingeloot voor de opleiding bij Fontys. Na slechts twee of twee en een halve maand is hij gestopt.
Wat begon met spieropbouw werd dagelijks sporten. De gewichten werden als maar zwaarder, het werd een obsessie. Toen kwamen ook al snel de eiwitshakes en de voedingsschema’s. Heb je ooit een gestoomde kipfilé gezien, al het water is er uit en het ziet uit als stopverf. Allemaal nog niet zo erg. Alleen voor school werd niet echt veel gedaan, eigenlijk niets. Zijn leven bestond alleen maar uit sporten en eten.
Dit probleem heet bigorexia.

Werk vinden in de branche waarvoor hij opgeleid is (SPW) lukt niet. Hij wil niet met bejaarden of gehandicapten werken. Waar hij wel op heeft gesolliciteerd had te maken met verslavingszorg of begeleiding van jongeren. Dit terwijl hij zelf zijn leven niet op de rails heeft. Het leek even beter te gaan toen hij vorig jaar werk kreeg in een casino. Hij kreeg een intensieve opleiding voor roulette. Dit betekende dat hij veel moest rekenen, iets waar hij niet echt goed in is, maar hij deed ontzettend zijn best. Ik heb hem zijn hele leven niet zo zien studeren. Net voor het examen werd hij ontslagen omdat hij vaker te laat kwam. Voor aanvang van het werk werd dagelijks een briefing gehouden. Ook ging hij nooit een uur eerder om op het werk te oefenen enz. Men zag ook niet aan hem dat hij blij was met het werk, ze staken zoveel geld in de opleiding enz. Tegen ons zei hij dat hij vanwege economische aspecten ontslagen was.

Vorig jaar juni gebeurde het onvermijdelijke, we vonden spuiten en ampullen in huis en in zijn auto. Hier waren we al jaren bang voor. Allerlei leugens, het was niet voor hem en hij handelde er niet in enz. Ik heb een heleboel van die dingen kapot gegooid. Die troep, annabolen, testosteron enz. is ook nog peperduur en het is verboden om het in bezit te hebben en of er in te handelen. Op internet is echter alles te koop, Roberto Stegerman heeft in zijn programma “undercover” aandacht besteed aan deze louche handel. Levensgevaarlijk je weet nooit precies wat je koopt. Bovendien “denkt” je lichaam als je er hormonen in spuit, “hé dat is er al dus dat hoef ik niet meer aan te maken” met alle gevolgen van dien. Hoeveel bodybuilders lopen rond met verschrompelde ballen van alle testosteron.
Hij blaast zijn lichaam zo op dat organen als hart en nieren dit niet aankunnen. Als gevolg van het injecteren van anabolen heeft hij nu met 22 jaar al last van zijn gewrichten. Ook heeft het gebruik van hormonen in deze mate effect op je psyche. Je veranderd van karakter en je emoties verminderen.

Vanwege de ontdekking van de spuiten en de ampullen is de spanning alleen maar gestegen in het gezin, want de hoeveelheden waren en zijn zo groot dat duidelijk was dat hij hiermee handelt. Vanaf dat moment heeft hij zich terug getrokken, dit betekend dat hij op geen enkele manier meer met ons communiceert. Op deze manier hoeft hij ook niets uit te leggen. Hij praat dus eigenlijk al een jaar niet meer met ons. Hij eet alleen, vaak ook nog op zijn slaapkamer. Deze slaapkamer ziet er niet uit vanwege het stof en alles maar dan ook alles wat hij bewaard of gewoon op de grond laat vallen. Hij loopt halve nachten door het huis met kwark of ander eten. Er is totaal geen structuur in zijn leven behalve het dagelijkse sporten van 10 tot 12 uur en zijn eetpatronen.

Wij kunnen niet met hem praten, het lijkt of hij totaal geen gevoel meer heeft enz.
Als hij al praat dan zegt hij dat het onze schuld is dat hij nu zo is, dat hij weg gaat en dat we hem nooit meer zullen zien en “ik dans op jullie graf”…
Ik ga hieraan kapot. Voor de tweede keer in zijn leven maakt hij zijn lichaam en ook zijn leven kapot en wij staan machteloos aan de zijlijn…
Wij zijn moedeloos, radeloos waar moeten we hulp zoeken. Ook ons leven is kapot, dit komt nooit meer goed.
Wie durft nog te zeggen dat BIGOREXIA een ontschuldige ziekte is ?

[scoobydoo]

Tsja, net zoals alle geestesziekten kun je het zwaar en minder zwaar te pakken hebben. Helaas is jouw zoon een extreme, maar zo zijn er ook zat mensen die op het randje van leven en dood zitten door anorexia. Dit terwijl er ook schoolmeisjes zijn (ik maak het met enige regelmaat van redelijk dichtbij mee op school) die er wel last van hebben, maar er na verloop van tijd overheen komen.

In die zin kun je 'bigorexia' niet omschrijven als een gevaarlijke of ongevaarlijke geestesziekte, aangezien er sprake is van een heel spectrum, zoals zo vaak het geval is. Onder andere bij autisme. Sommigen die hier last van hebben zijn 'onhandelbaar', maar het merendeel van de mensen kan gewoon zelfstandig functioneren, en soms wordt het niet eens gediagnosteerd.

In die zin kun je ook gaan spreken van een glijdende schaal principe. Wanneer is er sprake van bigorexia? Als men gaat kuren? In sommige gevallen hier op het forum is het een weloverwogen keuze, waar ik, als iemand die niet van plan is te kuren, niets anders kan denken dan: Je hebt alles overwogen, weet de voor- en nadelen, en hebt een besluit genomen waar je later (waarschijnlijk) geen spijt van krijgt.


Tot slot vraag ik me af of het probleem bij je zoon daadwerkelijk bij de bigorexia zelf ligt. Als ik het verhaal lees, krijg ik namelijk het idee hij last heeft van een andere psychische stoornis, zoals borderline of OCPS, en deze zich op dit moment uit in de vorm van bigorexia.

[Silk]

Tien jaar geleden werd onze jongste zoon opgenomen bij de Mutsaerts Stichting.
Hij woog nog maar 28 of 30 kg en zag er niet uit, breekbaar. \hij had een eetstoornis een vorm van Annorexia. Ongeveer op negenjarige leeftijd kwam het altijd vrolijke en ondeugende ventje een onderwijzer tegen die hem wel eens even aan zou pakken. Als hij namelijk de grootste praatjesmaker aan zou pakken dan zou hij daarmee gelijk de hele klas naar zijn hand kunnen zetten. Hij werkte immers al jaren zo. De onderwijzer gaat over enkele weken met pensioen. Onze zoon liep een flink trauma op. In groep acht werd dit nog eens dunnetjes overgedaan door een andere onderwijzer en net voor het schoolverlaterskamp ging het mis. Onze zoon moest opgenomen worden. Hij telde calorieën en had een heel erg laag zelf beeld geen eigen waarde. Na ongeveer drie maanden begon hij weer te eten en mocht naar huis.

Toen hij thuis kwam, waren de problemen nog lang niet voorbij. Hij heeft nog jaren alleen maar pasta’s en chinees gegeten. Eigenlijk bepaalde hij wat op tafel kwam. Wij hebben nooit adequate hulp gehad. Wij hebben allemaal samen gesprekken gehad en soort gezinstherapie. Ik ben nog alleen in therapie geweest. Je verwijt je zelf dat je tekort bent geschoten, dat je gefaald hebt, terwijl je het beste voor je kinderen wenst.
Wij hebben eigenlijk nooit echt grenzen aangegeven en wij hebben nooit prestaties van de kinderen verlangt. Het eerste is absoluut verkeerd, een kind moet duidelijke grenzen hebben als het opgroeit

Op enig moment is hij bij de fysiotherapie terechtgekomen voor opbouw van zijn spieren, hij had rugpijn enz. Het gevolg was dat hij onder de indruk was van het beroep van fysiotherapeut. Niks mis mee, hij wou zelf ook fysiotherapeut worden. Twee jaar geleden werd hij ingeloot voor de opleiding bij Fontys. Na slechts twee of twee en een halve maand is hij gestopt.
Wat begon met spieropbouw werd dagelijks sporten. De gewichten werden als maar zwaarder, het werd een obsessie. Toen kwamen ook al snel de eiwitshakes en de voedingsschema’s. Heb je ooit een gestoomde kipfilé gezien, al het water is er uit en het ziet uit als stopverf. Allemaal nog niet zo erg. Alleen voor school werd niet echt veel gedaan, eigenlijk niets. Zijn leven bestond alleen maar uit sporten en eten.
Dit probleem heet bigorexia.

Werk vinden in de branche waarvoor hij opgeleid is (SPW) lukt niet. Hij wil niet met bejaarden of gehandicapten werken. Waar hij wel op heeft gesolliciteerd had te maken met verslavingszorg of begeleiding van jongeren. Dit terwijl hij zelf zijn leven niet op de rails heeft. Het leek even beter te gaan toen hij vorig jaar werk kreeg in een casino. Hij kreeg een intensieve opleiding voor roulette. Dit betekende dat hij veel moest rekenen, iets waar hij niet echt goed in is, maar hij deed ontzettend zijn best. Ik heb hem zijn hele leven niet zo zien studeren. Net voor het examen werd hij ontslagen omdat hij vaker te laat kwam. Voor aanvang van het werk werd dagelijks een briefing gehouden. Ook ging hij nooit een uur eerder om op het werk te oefenen enz. Men zag ook niet aan hem dat hij blij was met het werk, ze staken zoveel geld in de opleiding enz. Tegen ons zei hij dat hij vanwege economische aspecten ontslagen was.

Vorig jaar juni gebeurde het onvermijdelijke, we vonden spuiten en ampullen in huis en in zijn auto. Hier waren we al jaren bang voor. Allerlei leugens, het was niet voor hem en hij handelde er niet in enz. Ik heb een heleboel van die dingen kapot gegooid. Die troep, annabolen, testosteron enz. is ook nog peperduur en het is verboden om het in bezit te hebben en of er in te handelen. Op internet is echter alles te koop, Roberto Stegerman heeft in zijn programma “undercover” aandacht besteed aan deze louche handel. Levensgevaarlijk je weet nooit precies wat je koopt. Bovendien “denkt” je lichaam als je er hormonen in spuit, “hé dat is er al dus dat hoef ik niet meer aan te maken” met alle gevolgen van dien. Hoeveel bodybuilders lopen rond met verschrompelde ballen van alle testosteron.
Hij blaast zijn lichaam zo op dat organen als hart en nieren dit niet aankunnen. Als gevolg van het injecteren van anabolen heeft hij nu met 22 jaar al last van zijn gewrichten. Ook heeft het gebruik van hormonen in deze mate effect op je psyche. Je veranderd van karakter en je emoties verminderen.

Vanwege de ontdekking van de spuiten en de ampullen is de spanning alleen maar gestegen in het gezin, want de hoeveelheden waren en zijn zo groot dat duidelijk was dat hij hiermee handelt. Vanaf dat moment heeft hij zich terug getrokken, dit betekend dat hij op geen enkele manier meer met ons communiceert. Op deze manier hoeft hij ook niets uit te leggen. Hij praat dus eigenlijk al een jaar niet meer met ons. Hij eet alleen, vaak ook nog op zijn slaapkamer. Deze slaapkamer ziet er niet uit vanwege het stof en alles maar dan ook alles wat hij bewaard of gewoon op de grond laat vallen. Hij loopt halve nachten door het huis met kwark of ander eten. Er is totaal geen structuur in zijn leven behalve het dagelijkse sporten van 10 tot 12 uur en zijn eetpatronen.

Wij kunnen niet met hem praten, het lijkt of hij totaal geen gevoel meer heeft enz.
Als hij al praat dan zegt hij dat het onze schuld is dat hij nu zo is, dat hij weg gaat en dat we hem nooit meer zullen zien en “ik dans op jullie graf”…
Ik ga hieraan kapot. Voor de tweede keer in zijn leven maakt hij zijn lichaam en ook zijn leven kapot en wij staan machteloos aan de zijlijn…
Wij zijn moedeloos, radeloos waar moeten we hulp zoeken. Ook ons leven is kapot, dit komt nooit meer goed.
Wie durft nog te zeggen dat BIGOREXIA een ontschuldige ziekte is ?

Succes ermee. Misschien moet hij van zijn obsessie zijn beroep proberen te maken.