gewicht van partner.

[Dimix]

Wel toevallig dit onderwerp gezien mijn vriendin en ik dit gesprek nog hebben gevoerd vorige week. Zij is sinds we wat zijn begonnen vrij snel 25kg aangekomen, en ik moet bekennen het daar heel moeilijk mee te hebben. We hebben hier al regelmatig een gesprek over gevoerd en ze heeft al van alles geprobeerd om af te vallen maar ze heeft het moeilijk om ietes vol te houden. Vorig jaar zijn we samen in oktober gaan opletten op wat we eten en ingeschreven in een sportschool. Dit ging erg goed, en ze verloor (mede dankzij 2 x maar een crash soepdieet) 10kg. Naderhand was het al snel december met de gekende eindjaarsetentjes en toen ging het wat moeilijker. Ze ging sowieso naderhand terug van start gaan maar dan is zwanger geworden. Nu heeft ze, en dat respecteer ik, weinig zin in sporten en laat zich toch wat gaan qua eten. Ze ziet dit als een laatste feestje alvorens na de bevalling er vol tegenaan te gaan. Ik heb nog geen idee wat het gaat geven vermits ze wel al vaker wat heeft geprobeerd, maar volhouden is echter iets waar ze het moeilijk mee heeft. Ze wordt boos als ik ga twijfelen aan haar karakter, en dat is ook niet de bedoeling wanta ik wil ze stimuleren.
Verder heb ik het zelf heel moelijk met de tweestrijd in me. Ik hou nog steeds ontzettend veel van haar, en bij haar weggaan is niet iets dat ik overweeg of nodig zou hebben. MAAR ik heb het wel moelijk met haar uiterlijk sinds ze zo is aangekomen. Het is zo erg dat ik me er schuldig over voel. Het voelt soms alsof ik alleen aan het uiterlijk denk, en ik weet dat liefde niet alleen het uiterlijk is. Ik moet haar nemen zoals ze is denk ik dan, maar toch kan ik me niet ontdoen van het idee dat ik het jammer vind en erg graag zou hebben dat ze er terug uitziet zoals vroeger (of toch in de buurt van).

[CamelP]

Wel toevallig dit onderwerp gezien mijn vriendin en ik dit gesprek nog hebben gevoerd vorige week. Zij is sinds we wat zijn begonnen vrij snel 25kg aangekomen, en ik moet bekennen het daar heel moeilijk mee te hebben.

Snap ik volkomen. Is ook wel ERG veel als ik eerlijk ben....

[Matthias87]

Ik heb dit gewoon besproken met mijn vriendin. Wij hebben afgesproken dat we beiden in vorm blijven!

[koolhydraat]

Ik ben nu wel benieuwd naar meningen/ervaringen over een partner met ONDER gewicht.

Gezonde levensstijl, veel sporten, gezonde producten eten, maar gewoon in totaal blijkbaar te weinig wat resulteert in ondergewicht. Wat dan haha? Iemand meningen/ervaringen?

[Toph]

Misschien voor jou weinig wijsheid in te vinden, maar wel veel eerlijkheid. Wat jij echter wel moet meewegen is dat het topic hiermee begon:

Tot hoever accepteren jullie het overgewicht van jullie levens partner?

Ik zelf ben niet al te moeilijk, maar zou niet kunnen leven met een vrouw of vriendin die zich helemaal volvreet.

En de hele dag op de bank loopt te hangen.

Gaat het om ziekte dan is dat een ander verhaal. Echter, ik zie te vaak dat mensen er op hun mooist uitzien als ze nog vrijgezel zijn en het daarna laten verslonsen, want er is al iemand aan de haak geslagen. Fout uitgangspunt vind ik. Kijk, een klein buikje kan ik best mee leven, maar een metamorfose naar een zeekoe vind ik wat anders. Mijn partner en ik hebben in ieder geval uitgesproken dat we ons wat aantrekken van de wensen van de ander.

En dat van "alleen lusten, geen lasten", man je weet niet waarover je praat. We hebben samen al genoeg lasten meegemaakt om onze relatie "lastbestendig" te kunnen bestempelen.

[Toph]

Wel toevallig dit onderwerp gezien mijn vriendin en ik dit gesprek nog hebben gevoerd vorige week. Zij is sinds we wat zijn begonnen vrij snel 25kg aangekomen, en ik moet bekennen het daar heel moeilijk mee te hebben. We hebben hier al regelmatig een gesprek over gevoerd en ze heeft al van alles geprobeerd om af te vallen maar ze heeft het moeilijk om ietes vol te houden. Vorig jaar zijn we samen in oktober gaan opletten op wat we eten en ingeschreven in een sportschool. Dit ging erg goed, en ze verloor (mede dankzij 2 x maar een crash soepdieet) 10kg. Naderhand was het al snel december met de gekende eindjaarsetentjes en toen ging het wat moeilijker. Ze ging sowieso naderhand terug van start gaan maar dan is zwanger geworden. Nu heeft ze, en dat respecteer ik, weinig zin in sporten en laat zich toch wat gaan qua eten. Ze ziet dit als een laatste feestje alvorens na de bevalling er vol tegenaan te gaan. Ik heb nog geen idee wat het gaat geven vermits ze wel al vaker wat heeft geprobeerd, maar volhouden is echter iets waar ze het moeilijk mee heeft. Ze wordt boos als ik ga twijfelen aan haar karakter, en dat is ook niet de bedoeling wanta ik wil ze stimuleren.
Verder heb ik het zelf heel moelijk met de tweestrijd in me. Ik hou nog steeds ontzettend veel van haar, en bij haar weggaan is niet iets dat ik overweeg of nodig zou hebben. MAAR ik heb het wel moelijk met haar uiterlijk sinds ze zo is aangekomen. Het is zo erg dat ik me er schuldig over voel. Het voelt soms alsof ik alleen aan het uiterlijk denk, en ik weet dat liefde niet alleen het uiterlijk is. Ik moet haar nemen zoals ze is denk ik dan, maar toch kan ik me niet ontdoen van het idee dat ik het jammer vind en erg graag zou hebben dat ze er terug uitziet zoals vroeger (of toch in de buurt van).

Ik zeg, gewoon er weer vol voor gaan na de zwangerschap. En tijdens de zwangerschap wel de gezondheid van het kind in de gaten houden. Je laten gaan met allerlei troep lijkt me niet ideaal in de zwangerschap. Ik voorzie in dit topic veel opmerkingen over, "je moet haar nemen zoals ze is" inderdaad. Aan de andere kant, ook betreft gezondheid mag je je druk maken. Ik ga ervan uit dat je oud met je partner wil worden, maar als ze echt 25kg overgewicht heeft dan liggen hart en vaatziekten, diabetes mellitus etc op de loer. Dus het gaat verder dan het uiterlijk.

[inferno_0666]

Wel toevallig dit onderwerp gezien mijn vriendin en ik dit gesprek nog hebben gevoerd vorige week. Zij is sinds we wat zijn begonnen vrij snel 25kg aangekomen, en ik moet bekennen het daar heel moeilijk mee te hebben.

Snap ik volkomen. Is ook wel ERG veel als ik eerlijk ben....

Volgens een Brits onderzoek:

Bij 90% van de vrouwen die een vaste relatie krijgt is er een aanzienlijke toename van het lichaamsgewicht te meten in de eerste maanden van de relatie. Ongeveer 25% van de vrouwen met een vaste relatie komt ca. 7 kg aan, terwijl er bij 10% een gewichtstoename van meer dan 13 kg te meten is.

bron: Vaste relatie maakt vrouwen dikker

Het schijnt dus normaal te zijn, maar 25kg is wel erg drastisch.

[Dimix]

Ik zeg, gewoon er weer vol voor gaan na de zwangerschap. En tijdens de zwangerschap wel de gezondheid van het kind in de gaten houden. Je laten gaan met allerlei troep lijkt me niet ideaal in de zwangerschap. Ik voorzie in dit topic veel opmerkingen over, "je moet haar nemen zoals ze is" inderdaad. Aan de andere kant, ook betreft gezondheid mag je je druk maken. Ik ga ervan uit dat je oud met je partner wil worden, maar als ze echt 25kg overgewicht heeft dan liggen hart en vaatziekten, diabetes mellitus etc op de loer. Dus het gaat verder dan het uiterlijk.

Ik ben ook van plan haar erg hard te steunen en te helpen, maar het initiatief moet natuurlijk eerst van haar uit komen. Als ik zie dat ze er voor gaat zal ik haar zeker helpen, op alle manieren voorhanden.
Het voelt gewoon kut omdat ik weet dat ze het grotendeels voor mij zou doen. Ze weet ook best wel dat het voor haar gezondheid anders moet, maar ze heeft het moeilijk om neen te zeggen tegen dingen die ze wil.
Klinkt wat lullig, maar ik voel me over het algemeen schuldig als mensen zich moeten inspannen om voor mij wat te doen Ik ben eerder een gever dan een nemer, dus als ik haar een glimlach kan geven door haar iets te geven dat ze graag wil (snoep of wat dan ook) dan kan ik me dat moelijk laten. Nu is mijn punt wel dat als ik aan haar merk dat ze er echt voor gaat, ik dat uiteraard niet meer doe. Maar het schuldgevoel blijft toch aanwezig.
Het helpt ook niet dat ik een ecto ben. Ik kom erg moeilijk aan en mag best wel wat eten. En als er dan wat bijkomt, brand ik het in no-time weer af. Kan me voorstellen dat dit voor haar frustrerend moet zijn

[okidoki71]

En dat van "alleen lusten, geen lasten", man je weet niet waarover je praat.

Zoals jij "ziet" hoe andere stelletjes er op hun "mooist" uitzien bij hun ontmoeting en zich dan maar lulraak "verslonzen", zonder ook maar enige achtergrondinformatie tenzij je ze hoogstpersoonlijk op de voet volgt of intervieuwt heb jij klaarblijklijk genoeg oordeel getrokken om jezelf er maar tegen te "verdedigen" om op bepaalde voorwaardens en clausules een relatie aan te gaan in geval van.......

ook mijn achtergrond ken je niet maar je weet wel dat ik niet weet waar ik over praat.....
Aangezien jij geneeskunde studeert ter informatie om je oordeel enigszins te kunnen wijzigen, of niet, is aan jou...
Mijn vrouw heeft auto-imuumziekte SLE, bij geboorte van ons dochtertje 4 jaar geleden heeft zij er een zeer agressieve nierinfectie aan overgehouden, het scheelde op een haar na of zij was er onder bezweken, ze volgt tot op de dag van vandaag een chemokuur....jij studeert geneeskunde, hier een opsomming van haar medicatie:
Prednison
Plaquenil
Enalaprilmaleaat Sandoz
Cellcept
Ferrofumaraat
En nog wat andere rotzooi.....
Volgens mij weet jij wel wat prednison met het lichaam doet, en wat cellcept voor invloed heeft op de alledaagse gang van zaken zoals moeheid/haaruitval, daarbij werkt zij dus gewoon fulltime, ze is al 4 jaar lang niet de vrouw die ze was toen ik haar trouwde maar ben nog steeds supertrots en verliefd op haar.....ja, zowel de lusten als de lasten, ik weet er wel iets van......

[inferno_0666]

Volgens mij weet jij wel wat prednison met het lichaam doet, en wat cellcept voor invloed heeft op de alledaagse gang van zaken zoals moeheid/haaruitval, daarbij werkt zij dus gewoon fulltime, ze is al 4 jaar lang niet de vrouw die ze was toen ik haar trouwde maar ben nog steeds supertrots en verliefd op haar.....ja, zowel de lusten als de lasten, ik weet er wel iets van......

Dat zegt ook heel veel over de persoon die zij is, in positieve zin.

[CamelP]

Mijn vrouw heeft auto-imuumziekte SLE, bij geboorte van ons dochtertje 4 jaar geleden heeft zij er een zeer agressieve nierinfectie aan overgehouden, het scheelde op een haar na of zij was er onder bezweken, ze volgt tot op de dag van vandaag een chemokuur....jij studeert geneeskunde, hier een opsomming van haar medicatie:
Prednison
Plaquenil
Enalaprilmaleaat Sandoz
Cellcept
Ferrofumaraat
En nog wat andere rotzooi.....
Volgens mij weet jij wel wat prednison met het lichaam doet, en wat cellcept voor invloed heeft op de alledaagse gang van zaken zoals moeheid/haaruitval, daarbij werkt zij dus gewoon fulltime, ze is al 4 jaar lang niet de vrouw die ze was toen ik haar trouwde maar ben nog steeds supertrots en verliefd op haar.....ja, zowel de lusten als de lasten, ik weet er wel iets van......

pffff... kan niet veel anders zeggen dan:

_O_

Respect kerel.

[okidoki71]

Dat zegt ook heel veel over de persoon die zij is, in positieve zin.

Klopt, toen ze nog niet wisten dat ze SLE had, was het ook al bijna kantje boord, test na test moest ze ondergaan en de doktoren wisten zich geen raad, ze kreeg toen via infuus enorme hoeveelheid prednison toegediend en zwol toen in 1 nachtje op van maatje 28 naar maatje 40, behoorlijke impact was dat en nu dit weer......ik heb zelf ook geen makkelijk leven gehad dus we voelen elkaar heel goed aan en steunen elkaar waar nodig en we worden er enkel sterker van en dat is mooi....

Kijk, van mijn vrouw is het te wijten aan een ziekte, maar wat denk je van mensen die zich vol vreten omdat ze diep ongelukkig zijn of zichzelf minderwaardig voelen....ook dat is een vorm van ziekte, je kan niet oppervlakkig oordelen over dit soort zaken, een mens vreet zich niet vol omdat ze er graag dik en onverzorgt uit wilt zien, daar steekt meer achter en dat accepteer je of niet, die keus is altijd aan jezelf, maar wuif het niet op zo'n gemakkelijk manier van je af door de ander er de schuld van te geven om wat die doet......lusten en lasten, je koos voor elkaar niet voor het moment maar voor het leven.

[Dimix]

ik hoop dat het niets te maken heeft met ongelukkig zijn... (althans in het geval van mijn vriendin). Zij snoept gewoon graag, en let niet graag op. Verder komt hier bij dat alles wat ze eet meteen blijft hangen. Verder zegt ze dan wanneer ze zichzelf in de spiegel ziet, een ander beeld van zichzelf heeft dan de realiteit. Kortom, zij ziet zich niet dikker worden. Ik neem aan dat dit een deel van het brein is dat zichzelf wil beschermen ofzo?

[Pallas]

Klopt, toen ze nog niet wisten dat ze SLE had, was het ook al bijna kantje boord, test na test moest ze ondergaan en de doktoren wisten zich geen raad, ze kreeg toen via infuus enorme hoeveelheid prednison toegediend en zwol toen in 1 nachtje op van maatje 28 naar maatje 40, behoorlijke impact was dat en nu dit weer......ik heb zelf ook geen makkelijk leven gehad dus we voelen elkaar heel goed aan en steunen elkaar waar nodig en we worden er enkel sterker van en dat is mooi....

Kijk, van mijn vrouw is het te wijten aan een ziekte, maar wat denk je van mensen die zich vol vreten omdat ze diep ongelukkig zijn of zichzelf minderwaardig voelen....ook dat is een vorm van ziekte, je kan niet oppervlakkig oordelen over dit soort zaken, een mens vreet zich niet vol omdat ze er graag dik en onverzorgt uit wilt zien, daar steekt meer achter en dat accepteer je of niet, die keus is altijd aan jezelf, maar wuif het niet op zo'n gemakkelijk manier van je af door de ander er de schuld van te geven om wat die doet......lusten en lasten, je koos voor elkaar niet voor het moment maar voor het leven.

Dat schoot ook door mijn hoofd. Alsof je er niets aan kunt doen dat je je been breekt, maar dat het je eigen schuld is als je depressief wordt.

Al die kilo's aan de buitenkant, representeren vaak innerlijke pijn.

[Faabjan]

Ik met me vriendin :$