Ronnie....

[Achilles]

igf-1 is toch HGH?

[Testo]

Nee.....dat zijn 2 hele verschillende dingen,kerel.

HgH moet je een hele lange tijd gebruiken en igf-1 mag je maar maximaal 40 dagen gebruiken omdat het vele malen sterker werkt dan HGH waardoor alles groeit incl je organen.

[harold]

Een stukje van de bodypage over ifg-1
IGF-1



IGF-1 eveneens bekend als somatomedine-C, is een polypeptide hormoon met ongeveer dezelfde afmeting als insuline. Het wordt voornamelijk in de lever geproduceerd in respons op groeihormoon (GH) uitstort door de hypofyse. Veel van de spiergroei bevorderende effecten van GH zijn te danken aan zijn vermogen tot vrijmaking van IGF-1 door de lever.. De conversie van ratio van GH naar IGF-1 verschilt aanzienlijk van in de verschillende individuen maar van de meeste externe bronnen van GH, converteert 4-6 mcg IGF-1 van één IU GH. IGF-1 werkt op vele verschillende weefsels om groei te bevorderen. IGF-1 behoort tot de “superfamilie” van substanties die “groeifactoren”genoemd worden, samen met diverse andere, hier niet ter zake doende, groeifactoren, want geen van deze andere groeifactoren heeft iets met de skeletspieren te maken. Al deze groeifactoren hebben het vermogen tot het stimuleren van celdeling gemeen, dat bekend staat onder de term mitogenesis, of celdifferentiatie. Dat betekent in het geval van IGF-1 dat op het spierweefsel inwerkt, dat het de groei van nieuwe spiervezels bewerkt, en subsequent voor nieuwe receptoren voor testosteron. Gebruikers zijn unaniem van mening dat het de potentie van een steroïdenkuur significant verhoogt. Zij zijn er eveneens overtuigd van zijn vermogen om het vetpercentage belangrijk te verminderen en de vasculariteit aanzienlijk te verhogen.



De IFG-1 hype



IFG-1 gebruik wordt omgeven door een aanzienlijke hype. Iedereen wijt de uitpuilende buikpartijen (roid gut) van de moderne bodybuilders aan IGF-1 gebruik. Evenals de buitenaardse proporties, die de oude bodybuilders die al jaren op het podium staan, intussen hebben aangenomen. Mensen die zich tot doel stellen om eeuwig jong te blijven, roepen het uit als een mirakel middel dat in staat is alles te genezen, van de ziekte van Parkinson tot Alzheimer. En de medische gemeenschap heeft ontelbare artikelen gepubliceerd over zijn vermeende vermogen tot veroorzaken van ######, diabetes en gigantisme. Terwijl ze tegelijkertijd gedocumenteerde experimenten doorvoert op duizenden patiënten met spierverliezende ziektes. En hier rapporteren ze een radicale ommekeer in hun condities. Maar wat kan iemand verwachten van IGF-1 met betrekking tot het atletisch vermogen? Je moet eerst weten dat bij de meeste experimenten waarbij IGF-1 werd gebruikt niet werd gedocumenteerd welk type IFG werd gebruikt. Ik heb vele keren geschreven met Dr. Robert Saline van het Zweedse Rejuvenation(verjonging) Institute en we hebben diepgaande gesprekken gevoerd, met IGF-1 als onderwerp, vooral in verband met het verbeterde fysische voorkomen. (Je ziet er beter cq jonger uit). Hij beschouwd het als niet ethisch om IGF-1 voor te schrijven aan een bodybuilder om diens spiermassa te vergroten, om de eenvoudige reden dat IGF-1 nuttige toepassingen kent binnen de medische grenzen. (alsof ethiek me ook maar een reet uitmaakt). Hij kan niet bestrijden dat dit middel extreem effectief is als een promotor van spiergroei, veel meer dan wat androgenen (steroïden) alleen kunnen veroorzaken. Gelukkig is IGF-1 in de V.S. (nog ) geen drug en de FDA heeft er (nog) steeds geen controle over, en het is daar dan ook wel te verkrijgen. Dit zal in de nabije toekomst zeker veranderen, daar ben ik zeker van.



Hoe gebruik ik IGF-1



Laten we aannemen dat je legitieme IGF-1 (R3) lange keten (long chain) hebt bemachtigd. Dat is IGF-1 met een bindingsproteïne daaraan bevestigd. Je zou dit moeten nemen in doses van 60 mcg tot 120 mcg per dag verdeeld over twee porties. Één injectie ‘s morgens en de andere ‘s avonds voordat je naar bed gaat. Overschrijd nooit de 120 mcg in één dag! IGF-1 kan serieuze gastrointestinale problemen veroorzaken zoals tumoren, zwelling van de ingewanden, diaree en overgeven. De meeste IGF-1 wordt geleverd in een concentratie van 1000 mcg per ml, of cc, en dit maakt het makkelijk af te meten in een diabetesspuit, 10 IU op de spuit is 100 mcg. Een beetje natuurkunde.



IGF + Insuline



Als je van plan bent IGF-1 te gebruiken in combinatie met insuline, luister dan goed IGF-1 is niet zo duur, natuurlijk kan je met minder toe als je insuline meespuit, maar de combinatie IGF-1 en Insuline samen hebben een pro-insuline effect op je bloedsuiker balans. Het kan de kans op een hypoglycemische episode met het tienvoudige verhogen. Ik zou het niet aanraden voor iemand die niet ABSOLUUT zeker kan omgaan met insuline en IGF-1.



Hier lees je hoe insuline en IGF-1 samenwerken. IGFBP3 is de bindingsproteïne, die het IGF-1 toestaat om lang genoeg in het systeem werkzaam te zijn om zijn magie te voltooien..IGF-1 in zijn natuurlijke vorm heeft een halvewaardetijd van minder dan 10 minuten. Deze molecuul is zo klein dat ze razendsnel uit de bloedbaan ontsnapt. Dit was de reden dat IGF-1 zo “underground”was. Er waren zeer frequente injecties nodig in grote doses om ook maar minimale resultaten te kunnen boeken. Buiten dat was er bijna een graad in de biochemie voor nodig om met deze substantie te kunnen werken. Deze kortwerkende versie was de enigste IGF-1 die bekend was en werd toegediend in doses van 100 mcg zo’n 4-6 keer per dag. Dat is vreselijk veel IGF-1. Dat verklaard veel uitpuilende buikpartijen. Tegenwoordig met R3 lange keten IGF-1 en het bindingsproteïne IGFBP3, kan deze combinatie wel zo’n 6 uur werkzaam zijn in het lichaam. Door de IGF te binden aan het IGFBP3 maak je de molecuul groter en komt het opgesloten te zitten in de bloedstroom, totdat het proteïne is afgebroken en het IFG molecuul ontsnapt. Je kan zijn levensduur verlengen door het te combineren (stacken) met insuline, hoewel het, zoals ik al zei, erg riskant is. Insuline voorkomt de afbraak van IGFBP3 en stelt het IGFmolecuul in staat zich vrij in de bloedstroom te bewegen voor een langere periode, tot zelfs wel 12 uur, als de insulinespiegels terugkeren naar hun normale niveau zullen de IGFBP3 worden afgebroken en de IGF1 zal opnieuw ontsnappen aan zijn bindingsproteïne IGFBP3 en heeft dan nog slechts een halvewaardetijd van minder dan 10 minuten.



Insuline moet worden genomen in de normale doses min 10% en wordt meestal toegediend ongeveer 45 minuten voorafgaand aan de IGF1 infusie. Laat me je er opnieuw aan herinneren dat dit dodelijk kan zijn als je niet weet wat je aan het doen bent. En natuurlijk zet je geen insuline voor je bedtijd injectie van IGF-1, door dit in de morgen te doen verleng je IGF1’s halvewaardetijd tot 12 uur en dan zet je een 6 uur injectie, dan zou het goed moeten zijn. Als je een grote kom rijst eet en 100 gram enkelvoudige suikers drinkt 45 minuten voor je bedtijdinjectie van IGF1 zou je in staat zijn om op zijn minst enige uren te zorgen voor verlengde IGF1 activiteit. En als je niet van plan bent om insuline, exogeen aan je stack toe te voegen, dan kun je deze procedure gewoon ‘s morgens opnieuw herhalen.



Wat zeggen de gebruikers?



Gebruikers van IFG1 rapporteren verschillende resultaten maar wel langs dezelfde lijnen, het komt niet voor dat het dramatisch minder effectief werkt in de één of andere persoon (ten minste niet voor zover ik weet). Ik heb een goede vriend die met gebruik moest stoppen vanwege een ziekte aan de buik die met IGF gebruik overigens niets te maken had. Maar hij ondervond goede resultaten tijdens de twee weken van gebruik. Een uur na zijn eerste injectie ging hij naar de sportschool en hij vertelde me onmiddellijk van een oncontroleerbare pomp die hij al ondervond tijdens zijn eerste setje.



Dat is volgens mij te verklaren doordat hij een vorm van cel voluminatie onderging. De algemene consensus op IGF1 lijkt dat zijn voordelen de volgende zijn:



Een sterk verhoogde pomp, die soms zo sterk is dat trainingen soms worden afgebroken omdat men niet meer in staat is de spier over zijn volledige bewegingsbaan te belasten...auw..

Als IGF1 aan een kuur wordt toegevoegd, lijkt er bijna geen verlies aan spiermassa na het beeindigen van de kuur op te treden, ik begrijp niet waarom en hoe, maar IGF1 lijkt de spierwinst vast te zetten, zodat er na het stoppen bijna geen post kuur verlies optreedt. Elke bodybuilder die ik heb gesproken schijnt dit vast te geloven, voor de één of andere reden. De meesten combineren dan ook hun gebruik met Anadrol of Dianabol vanwege de aanzienlijke vergroting van de spiermassa die door deze steroïden worden veroorzaakt. Het grootste nadeel van deze beide genoemde steroïden is het verlies aan nieuwgewonnen massa die na het stoppen met deze middelen gewoonlijk optreedt, alsa je echter combineert met IGF1 lijkt het mogelijk om sneller groter te worden zonder dat men nadien alles weer kwijtraakt. (post cycle crash blues).



Als je testikels zijn gekrompen zullen ze terugkeren naar hun “volle glorie’, zelfs als je IGF1 toevoegt midden in de kuur, Als je IGF1 gedurende de volle kuur gebruikt zullen ze ook niet krimpen. Dit verklaart misschien gedeeltelijk waarom de massawinst na afloop van de kuur behouden blijft.



Gebruikers rapporteren dat ze zich de gehele dag moe en lamlendig voelen. Dit lijkt één van de negatieve bijwerkingen van IGF1 gebruik te zijn, het zal er voor zorgen dat je vaker en langer slaapt om je s’morgens uitgerust te voelen. Dit is heel normaal met verhoogde HGH spiegels en verwijst naar kinderen die immers ook een sterk verhoogde IGF1 spiegels hebben. Kinderen hebben 4 uur meer slaap nodig dan de doorsnee volwassene. Dit kan direct of indirect gerelateerd zijn aan de hoge IGF1 spiegels.



Het gevoel alsof je lijdt aan arthritus wordt gewoonlijk geassocieerd met hoge HGH spiegels, nou IGF1 bezit precies dezelfde eigenschap. IGF1 zorgt dat je je stijf voelt, en dat je handen, vingers en knokkels pijn doen, dat is één van de manieren waaraan je kunt zien dat je echte IGF1 hebt gekocht.



Bijwerkingen van IGF-1



Alle dingen bezitten een keerzijde. Om een cake te bakken moet je een ei breken. En IFG1 is daarop geen uitzondering. Als je het middel in hogere doseringen van meer dan 100 mcg gebruikt bestaat de kans dat het hoofdpijn, en/of misselijkheid veroorzaakt, bovendien kan het bijdragen tot een lage bloedsuiker of hypoglycemie (lees de artikelen hierover op deze site). Hoewel ik van niemand persoonlijk over het optreden van deze bijwerkingen heb gehoord, ben ik er zeker van .



IGF1 zal zich hechten aan de volle lengte van de darm en atrofie van de buikholte vooroorzaken. Alles wat IGF1 aanraakt zal groeien en je hebt erg veel receptors aan de voering van de dikke darm en de binnenkant van de buikholte. Dat is het wat de zogenaamde “roid gut” (steroïdenpens) veroorzaakt. Je kan dit gemakkelijk vermijden door je dosering aan te passen evenals de lengte van de kuur. IGF1 kuren zouden beperkt moeten blijven tot 4-6 weken met een 4-6 weken stopperiode daarvoor en daarna. IGF1 is behoorlijk wat krachtiger dan HGH en je moet dat in je achterhoofd houden als je dosering bekijkt. We weten allemaal wat een teveel aan HGH gedurende een lange periode van gebruik kan veroorzaken. De Neanderthaler look gaat het dit jaar definitief niet maken dit jaar. Ik zou willen aanbevelen om 80 mcg per dag gedurende 4 weken te gebruiken (per kuur) en daar kan je een forse periode resultaten mee behalen. Ik weet niet of het nodig is de dosis te verhogen na een bepaalde tijd, maar ik denk dat het in het geval van IGF1 niet uitmaakt. Als 80 mcg niet goed genoeg voor je werkt, dan verhoog je het 100 mcg. Je moet het nu beslist merken, en als dat niet het geval is dan kun je er van uit gaan dat het namaak is. Boven de 120 mcg per dag, vraag je om moeilijkheden. Deze substantie vraagt om net zo veel respect als zijn amino zusje Insuline.



IGF + T3



Schildklier hormonen bieden significante voordelen als ze voorzichtig en nauwkeurig worden gebruikt. Je zou ze niet zorgeloos als een vetverbrander moeten gebruiken, in plaats daarvan zijn ze erg waardevol in het corrigeren van schildklier disfunctioneren ten gevolge van het gebruik van AAS. Als je het goed, dan gebruik T3 als een “vervangings therapie” en wordt het slechts gebruikt om de verlaagde T3 spiegels weer te normaliseren.. Onderzoek heeft aangetoond dat hoge doses androgenen de

De T3 spiegels onderdrukken. Dit is van significante betekenis omdat optimale T3 spiegels niet alleen van belang zijn voor vetverlies, maar vooral voor een optimale anabole activiteit. T3 heeft diverse facilitatieve anabole effecten zoals, het verhogen van de GH uitstort, het verhogen van de GH receptoren, het verhogen van de IGF1 receptoren en andere minder gemakkelijk te omschrijven anabole activiteiten. Begrijp me goed, om de anabolische status te ondersteunen moeten de T3 spiegels aan de normale hoge kant zijn. Een klein beetje te hoog of een klein beetje te laag verandert de biologische effecten van T3 significant. Als je de T3 spiegels op een te hoge concentratie brengt zal zich dat beslist tegen je keren en leiden tot verlies van spiermassa, kracht en een versneld verhoogd vetpercentage na het einde van de kuur (rebound effect).



Je zult regelmatige bloedtesten moeten uitvoeren om je optimale T3 (Cytomel®) spiegels te bepalen. Als je daar geen zin hebt, of dat niet kunt realiseren, zou ik geen extra T3 aanbevelen. De goede oude: “meet je ochtendtemperatuur” is simpelweg niet accuraat genoeg. De meeste bodybuilders gebruiken veel te veel T3 en veroorzaken zo meer problemen dan iets anders.. Maar, als je van plan bent om goed voor jezelf te zorgen met optimale spiermassatoename, dan lat je je T# niveau opmeten, en na gebruik doe je dat nog eens. Probeer je vrije T3 te brengen op 7.0~-7.4 pmol/L. Het kan zijn dat je dokter nog de conventionele manier gebruikt om de bloedwaarde uit te drukken in “pg/dl”. In dat geval breng je je spiegels tussen 450-480 pg/dL. Op deze manier zal je optimaal profijt hebben van je calorische inname (voedsel) met daarbij een minimale vetopslag, en optimaliseer je de anabolische acties van de androgenen die je gebruikt.



Klinische feiten over IGF-1



Igf1 is een polypeptide van 70 aminozuren (7650 daltons), en is één van de vele insuline gerelateerde groei factoren die aanwezig zijn in de circulatie. Het molecuul vertoont ongeveer 50 % overeenkomst met pro-insuline en heeft en groot aantal biologische activiteiten die gelijk zijn aan insuline. IGF1 is de veroorzaker van de lengtegroei bij mensen, dus hoe je lichaamslengte uiteindelijk wordt. Serum IGF1 concentraties veranderen door leeftijd, voedingsstatus, lichaamssamenstelling en de groeihormoonuitstort. Een enkele basale IGF1 meting is voldoende om de lichaamslengte van te kleine kinderen te kunnen schatten en in voedingsondersteunende studies bij acuut zieke patienten. Voor de diagnose van Acromegaly (reuzengroei), is een enkele IGF1 concentratie betrouwbaarder dan een volledige hGH meting (Opzi et al, 1986). Een meting van IGF1 kan eveneens worden gebruikt om de ziekte activiteit van de acromelagy te schatten.



Bijna alle (>95%) van het IGF1 serum dat circuleert in de bloedstroom is gebonden aan aan specifieke IGF bindings proteïnes (IGFBP’s), waarvan zes klassen (IGFBP 1-6) zijn geïdentificeerd. BP3 is echter het voornaamste bindingsproteïne.

[Achilles]

gracias