Tweet
Is ons eten te goedkoop en duwen voedingsmiddelenfabrikanten en supermarkten het ons zo lekker gunstig door de keel met maar 1 doel, ons meer voor minder te laten kopen? Greet Pluymers schreef een opinie naar aanleiding van haar reportage De Prijs van Goedkoop Eten voor Panorama op de Vlaamse TV.
Schuld?
Pluymers vraagt zich af hoe het kan dat supers niet voor de camera willen komen. Frans Colruyt van de Belgische super Colruyt doet dat wel en legt haar uit dat niemand schuldig is. Consumenten en supers bepalen met z'n allen de prijs van voedsel. In hun drang om kopers te winnen, zetten verwerkers en winkeliers in op steeds lagere prijzen. Colruyt geeft aan die trend niet te zetten, maar te volgen om vervolgens een aantrekkelijk aanbod in prijs en kwaliteit te kunnen doen. Pluymers blijft doorvragen, maar laat de schuldvraag uiteindelijk in het midden liggen. Als we het met z'n allen doen en - zoals Colruyt zegt - niemand de boer zijn bestaan wil ontnemen, hoe kan het dan toch zijn dat boeren psychologisch begeleid moeten worden omdat ze gek en suïcidaal zijn geworden van de zorgen vanwege hun niet meer rendabel te krijgen bedrijven?
De super volgt ons
Pluymers sluit af met zinnen die verraden dat ze vermoedt dat er iets vast zit tussen het gedrag van zowel de supers die ons volgen, als consumenten die door supers op hun wenken worden bediend in hun zucht naar lagere prijzen. Die zucht geven ze door aan een super, die hem doorgeeft aan de handel en verwerkende industrie die hem uiteindelijk dwingend aan de boer opleggen.
Ze schrijft: "De supermarkt volgt ons. Wij allemaal bepalen de prijs, zegt Frans Colruyt en dat betekent dat we als consument ook een verantwoordelijkheid dragen. Maar 'bewust' zijn we als consument niet omdat er teveel onzichtbaar blijft voor ons. Of met de woorden van Luc Ardies: 'Ik moet soms glimlachen als mensen op straat komen protesteren tegen de wantoestanden in Bangladesh, kinderarbeid in een textielfabriek en tegelijkertijd een T-shirt dragen dat komt van Bangladesh of Vietnam.' "
Niets menselijks is ons vreemd
Kennelijk is er iemand nodig die beide partijen wijst op het feit dat ze zich door hun gezamenlijk gedrag naar het putje bewegen, maar ontbreekt die figuur. Analyses zoals Panorama die gisterenavond uitzond, zijn al verschillende malen gemaakt. Zou deze dan het verschil maken en de rol van die ontbrekende figuur gaan vervullen?
Morgen begint weer een nieuwe dag en zijn we nog steeds dezelfde mensen die niets menselijks vreemd is. De prijs van voedsel bepalen we met z'n allen. Dat komt met name omdat we elkaar in die positie gevangen houden en te weinig producten kunnen verzinnen waar mensen - naar de huidige maatstaven - graag teveel voor willen betalen. Daarom verzinnen we het omgekeerde: producten waar mensen graag minder voor willen betalen. Met die gedachte zou je het vermoeden van Pluymers af kunnen maken.
Bron : Frans Colruyt: de prijs van voedsel bepalen we met z?n allen - Foodlog
Voor de mensen die het interessant vinden , link naar de documentaire : Panorama | Canvas
Schuld?
Pluymers vraagt zich af hoe het kan dat supers niet voor de camera willen komen. Frans Colruyt van de Belgische super Colruyt doet dat wel en legt haar uit dat niemand schuldig is. Consumenten en supers bepalen met z'n allen de prijs van voedsel. In hun drang om kopers te winnen, zetten verwerkers en winkeliers in op steeds lagere prijzen. Colruyt geeft aan die trend niet te zetten, maar te volgen om vervolgens een aantrekkelijk aanbod in prijs en kwaliteit te kunnen doen. Pluymers blijft doorvragen, maar laat de schuldvraag uiteindelijk in het midden liggen. Als we het met z'n allen doen en - zoals Colruyt zegt - niemand de boer zijn bestaan wil ontnemen, hoe kan het dan toch zijn dat boeren psychologisch begeleid moeten worden omdat ze gek en suïcidaal zijn geworden van de zorgen vanwege hun niet meer rendabel te krijgen bedrijven?
De super volgt ons
Pluymers sluit af met zinnen die verraden dat ze vermoedt dat er iets vast zit tussen het gedrag van zowel de supers die ons volgen, als consumenten die door supers op hun wenken worden bediend in hun zucht naar lagere prijzen. Die zucht geven ze door aan een super, die hem doorgeeft aan de handel en verwerkende industrie die hem uiteindelijk dwingend aan de boer opleggen.
Ze schrijft: "De supermarkt volgt ons. Wij allemaal bepalen de prijs, zegt Frans Colruyt en dat betekent dat we als consument ook een verantwoordelijkheid dragen. Maar 'bewust' zijn we als consument niet omdat er teveel onzichtbaar blijft voor ons. Of met de woorden van Luc Ardies: 'Ik moet soms glimlachen als mensen op straat komen protesteren tegen de wantoestanden in Bangladesh, kinderarbeid in een textielfabriek en tegelijkertijd een T-shirt dragen dat komt van Bangladesh of Vietnam.' "
Niets menselijks is ons vreemd
Kennelijk is er iemand nodig die beide partijen wijst op het feit dat ze zich door hun gezamenlijk gedrag naar het putje bewegen, maar ontbreekt die figuur. Analyses zoals Panorama die gisterenavond uitzond, zijn al verschillende malen gemaakt. Zou deze dan het verschil maken en de rol van die ontbrekende figuur gaan vervullen?
Morgen begint weer een nieuwe dag en zijn we nog steeds dezelfde mensen die niets menselijks vreemd is. De prijs van voedsel bepalen we met z'n allen. Dat komt met name omdat we elkaar in die positie gevangen houden en te weinig producten kunnen verzinnen waar mensen - naar de huidige maatstaven - graag teveel voor willen betalen. Daarom verzinnen we het omgekeerde: producten waar mensen graag minder voor willen betalen. Met die gedachte zou je het vermoeden van Pluymers af kunnen maken.
Bron : Frans Colruyt: de prijs van voedsel bepalen we met z?n allen - Foodlog
Voor de mensen die het interessant vinden , link naar de documentaire : Panorama | Canvas
Comment