Tweet
Anabole steroïden, sinds John B. Ziegler Dianabol heeft ontwikkeld in 1954, zijn ze niet meer weg te denken uit tal van sporten, waarvan bodybuilding misschien wel de bekendste is. Dat ze echter tal van bijwerkingen hebben, zoals impotentie, agressie, gynecomastie en levercirrose, maakt voor veel gebruikers weinig uit, en het is iets wat ze graag op de kop toe nemen.
Wat nu als deze bijwerkingen er (practisch) niet waren? Zouden het dan gewone semi-legale supplementen zoals de diverse stackers worden? Voor eenieder die flink gaat trainen ter beschikking? Wellicht dat we er binnenkort achter kunnen komen, want onderhand wordt er een nieuwe catagorie anabolica ontwikkeld; de zogenaamde SARMs, Oftewel Selective Androgen Receptor Modulator. Deze groep moleculen doet precies zoals de naam zegt: Het werkt slechts in op bepaalde androgeenreceptors in het lichaam, waardoor alleen de gewenste effecten. Maar om even hoofdstuk 20 van het steroïdenboek van ergogenics te quoten voor een volledige lijst van wensen:
Het volledige stuk is hier te vinden.
Tot dusver onze wensen. Maar hoe zit dat nu, bestaan ze ook echt, deze wonderanabolen? In min of meerdere mate wel. Er zijn al diverse middelen die gebruikt worden of werden voor clinische testen. één van de bekendste zijn S-4 en MK-2866, ook bekend onder de noemer Andarine en Ostarine. De eerste is tijdens de clinische testen stopgezet door GTx, omdat deze ervoor zorgde dat gebruikers nachtblind werden gedurende de periode waarin ze gebruikten. Ostarine daarintegen is al sinds 2006 in fase II van clinisch testen, en de eerste fase III trails zijn eind vorig jaar gestart. Als alles goed gaat, is de verwachting dat ostarine binnen enklele jaren veilig verklaard wordt om op de markt gebracht te worden. Nb, de lange-termijn effecten van chronisch (jarenlang) gebruik van ostarine zijn nog niet bekend!
Je kunt trouwens nog solliciteren voor een trial als je eraan wilt geraken, maar dan moet je wel longkanker hebben.
Maar dan nu over de effecten van ostarine, wat kun je verwachten? Dit. Verder zijn er al diverse gebruikers op amerikaanse fora die het spul gebruiken. (Yups, je kunt het al via internet ritselen.) Hoewel niet helemaal wetenschappelijk verantwoord, beweren zij dat het zeker een boost geeft, maar dat het ook weer niet zoveel is als steroïden. Wellicht dat het een leuk alternatief is voor diegenen die een oral only kuurtje doen.
Conclusie: SARMs klinken veelbelovend, en de resultaten zijn dat ook zeker. Ik verwacht alleen niet dat ze binnen korte tijd een alternatief vormen op de ouderwetse anabolen. Hoe dit echter achter 5 á 10 jaar zit, durf ik niet te zeggen, wellicht dat alle kuurders dan ineens een stuk gezonder zijn. Of nog altijd even ongezond, maar wel gespierder.
Wat nu als deze bijwerkingen er (practisch) niet waren? Zouden het dan gewone semi-legale supplementen zoals de diverse stackers worden? Voor eenieder die flink gaat trainen ter beschikking? Wellicht dat we er binnenkort achter kunnen komen, want onderhand wordt er een nieuwe catagorie anabolica ontwikkeld; de zogenaamde SARMs, Oftewel Selective Androgen Receptor Modulator. Deze groep moleculen doet precies zoals de naam zegt: Het werkt slechts in op bepaalde androgeenreceptors in het lichaam, waardoor alleen de gewenste effecten. Maar om even hoofdstuk 20 van het steroïdenboek van ergogenics te quoten voor een volledige lijst van wensen:
-Een goede SARM moet dezelfde interactie met de androgeenreceptor hebben als testosteron en verder eigenlijk niet veel doen.
SARM's moeten niet complexeren met de steroidreceptoren voor estrogenen, progestagenen en corticosteroïden. Ze moeten ook niet binden aan SHBG, zodat de SARM beschikbaar blijft voor de androgeenreceptor en de verbinding in lage doseringen actief is en zich geen mogelijke non-genomische effecten van het SHBG-SARM-complex kunnen voordoen.
-SARM's moeten bovendien de werking van aromatase niet belemmeren. Het lichaam heeft het kleine beetje estradiol dat ook mannen produceren nodig voor de botvorming en het functioneren van de hersenen.
-Een goede SARM moet de natuurlijke afgifte van testosteron zo weinig mogelijk verminderen.
-Een goede SARM blokkeert de afscheiding van GnRH, LH en FSH niet. Dat maakt het vinden van een geschikte SARM lastig. In zijn interacties met receptoren lijkt een SARM immers op testosteron.
-Gebruikers moeten SARMs kunnen innemen als pil, bij voorkeur niet vaker dan één keer per dag. In het lichaam moeten metabole omzettingen van de SARM daarom niet te snel plaatsvinden. De SARM zelf en zijn metabolieten moeten bovendien niet toxisch zijn.
SARM's moeten niet complexeren met de steroidreceptoren voor estrogenen, progestagenen en corticosteroïden. Ze moeten ook niet binden aan SHBG, zodat de SARM beschikbaar blijft voor de androgeenreceptor en de verbinding in lage doseringen actief is en zich geen mogelijke non-genomische effecten van het SHBG-SARM-complex kunnen voordoen.
-SARM's moeten bovendien de werking van aromatase niet belemmeren. Het lichaam heeft het kleine beetje estradiol dat ook mannen produceren nodig voor de botvorming en het functioneren van de hersenen.
-Een goede SARM moet de natuurlijke afgifte van testosteron zo weinig mogelijk verminderen.
-Een goede SARM blokkeert de afscheiding van GnRH, LH en FSH niet. Dat maakt het vinden van een geschikte SARM lastig. In zijn interacties met receptoren lijkt een SARM immers op testosteron.
-Gebruikers moeten SARMs kunnen innemen als pil, bij voorkeur niet vaker dan één keer per dag. In het lichaam moeten metabole omzettingen van de SARM daarom niet te snel plaatsvinden. De SARM zelf en zijn metabolieten moeten bovendien niet toxisch zijn.
Tot dusver onze wensen. Maar hoe zit dat nu, bestaan ze ook echt, deze wonderanabolen? In min of meerdere mate wel. Er zijn al diverse middelen die gebruikt worden of werden voor clinische testen. één van de bekendste zijn S-4 en MK-2866, ook bekend onder de noemer Andarine en Ostarine. De eerste is tijdens de clinische testen stopgezet door GTx, omdat deze ervoor zorgde dat gebruikers nachtblind werden gedurende de periode waarin ze gebruikten. Ostarine daarintegen is al sinds 2006 in fase II van clinisch testen, en de eerste fase III trails zijn eind vorig jaar gestart. Als alles goed gaat, is de verwachting dat ostarine binnen enklele jaren veilig verklaard wordt om op de markt gebracht te worden. Nb, de lange-termijn effecten van chronisch (jarenlang) gebruik van ostarine zijn nog niet bekend!
Je kunt trouwens nog solliciteren voor een trial als je eraan wilt geraken, maar dan moet je wel longkanker hebben.
Maar dan nu over de effecten van ostarine, wat kun je verwachten? Dit. Verder zijn er al diverse gebruikers op amerikaanse fora die het spul gebruiken. (Yups, je kunt het al via internet ritselen.) Hoewel niet helemaal wetenschappelijk verantwoord, beweren zij dat het zeker een boost geeft, maar dat het ook weer niet zoveel is als steroïden. Wellicht dat het een leuk alternatief is voor diegenen die een oral only kuurtje doen.
Conclusie: SARMs klinken veelbelovend, en de resultaten zijn dat ook zeker. Ik verwacht alleen niet dat ze binnen korte tijd een alternatief vormen op de ouderwetse anabolen. Hoe dit echter achter 5 á 10 jaar zit, durf ik niet te zeggen, wellicht dat alle kuurders dan ineens een stuk gezonder zijn. Of nog altijd even ongezond, maar wel gespierder.
Comment