Originally posted by GeneralIx
View Post
Ter toelichting qua werking van tamoxifen in het specifiek:
Resulterende weefselspecificiteit qua oestrogene werking is vervolgens afhankelijk van de expressie van transcriptie cofactoren die tot expressie worden gebracht in het betreffende weefsel, als ook de ratio ERa:ERb (ik laat hier buiten beschouwing welk effect de ERb activiteit heeft op resulterende transcriptie van ERa activiteit).
Tamoxifen is werkzaam doordat het de AF-2 remt, en als partieel agonist fungeert voor de AF-1. Middels de ERa kan het dus nog transcriptie stimuleren afhankelijk van de cofactoren die aanwezig zijn; weefsel specificiteit (is werking van de ERa in het betreffende weefsel vooral afhankelijk van de AF-1 of AF-2?).
Via de ERb kan het echter in z'n geheel geen weefsel specificiteit vertonen daar de AF-1 niet functioneel is.
Echter in alle gevallen bindt het, en is de resulterende oestrogene activiteit dus afhankelijk van de ratio ERa:ERb en de expressie van cofactoren voor de AF-1 m.b.t. de ERa.
Beperkende factor bij de nakuur is doorgaans overigens niet te hoog oestrogeen, maar een verminderde testosteron response van de testes op LH.
Comment