Tweet
Het Zwitserse mamoetbedrijf Nestlé, het grootste voedingsbedrijf ter wereld heft een chocoladeprobleem. Specifieker gezegd, zij hebben een kinderslavernij probleem.
Sinds eind negentiger jaren zijn er regelmatig beschuldigen geuit aan het adres van Nestlé dat zij in hun productielijn gebruik maken van kindslaven in West-Afrika.
De beschuldigingen, inclusief een rapport van Unicef en een VS regeringsrapport, hebben onrust veroorzaakt en geleid tot een programma van de BBC. Daarin wordt duidelijk gemaakt dat topman Bradley Alford van Nestlé in 2001 een internationaal verdrag ondertekende dat een eind zou maken aan kinderslavenarbeid in de cacaoproductie. In 2005 was er echter nog niets veranderd.
In dat zelfde jaar spande het ‘International Labor Rights Fund’ een rechtzaak aan voor drie kinderen uit Mali die beweerden tussen 1994 en 2000 naar Ivoorkust gelokt werden door kinderhandelaars die hen goed werk en inkomen beloofden. Zij werden als slaven ingezet op een cacaoplantage en regelmatig mishandeld. In de rechtzaak werden drie bedrijven met name genoemd als betrokken bij slavernij in de chocoladeproductie: Nestlé, Archer Daniels Midland en Cargill.
De advocaten van de kinderen deelden het volgende mee: ‘De eisers waren 12 en 13 jaar oud toen zij in slavernij raakten en 12 tot 14 uur per dag moesten werken zonder loon omringd door bewakers met geweren. Ze kregen vrijwel geen eten en werden in de nacht opgesloten in kamertjes met andere kinderen zodat ze niet konden ontsnappen. De bewakers sloegen hen en bewerkten de kinderen met de zweep als er naar hun idee niet hard genoeg gewerkt werd’.
Een van de drie kinderen (nu volwassen) legde getuigenis af en vertelde dat hij bij een ontsnappingspoging opgepakt werd, zijn voetzolen opengesneden en dat hij met deze wonden aan het werk werd gezet.
In september 2010 diende deze zaak in California VS maar werd daar niet ontvankelijk verklaard. Niet omdat de eisen niet duidelijk waren, maar omdat men vond dat bedrijven niet terecht kunnen staan voor schendingen van het internationale recht.
Na een onderzoek door het hoogste gerechtshof werd alsnog beslist dat bedrijven terecht kunnen staan, ging de zaak naar de rechter en werd aangetoond dat zowel Nestlé, Cargill en ADM meewerken aan kinderhandel onder het mom van ‘actus reus’.
Of de bedrijven ook daadwerkelijk boetes opgelegd krijgen, of dat zij hun gedrag ten aanzien van deze handel in kinderen en slavenarbeid zullen aanpassen is nog afwachten. Nestlé heeft toegezegd de stand van zaken te monitoren, dat gebeurde nadat de ‘Fair Labor Association’ aangaf dat er geen zicht is op de schending van mensenrechten op de plantages en in de productie van chocolade.
Nestlé deed een persbericht uitkomen via de eigen website waarin ze aangeven ‘dat het bedrijf en hun partners in Ivoorkust opnieuw een poging zullen doen kinderarbeid te stoppen in de cacaoindustrie. Dat gaan ze doen door training en bewustmaking zodat risicokinderen sneller herkend worden en er ingegrepen kan worden’.
Hieruit blijkt dat het bedrijf de verantwoordelijkheid bij de plantagehouders legt in plaats van bij het bedrijf zelf.
José Lopez, een van Nestlé’s operationele topfiguren verklaarde dat: ‘Het gebruik van kinderarbeid in de cacaoproductielijn tegen alles in gaat waar zij voor staan. Het rapport van de ‘Fair Labor Association’ maakt duidelijk dat er geen enkel bedrijf is dat cacao uit Ivoorkust inkoopt, kan garanderen dat kinderslavernij niet voorkomt. Maar het bedrijf kan wel zeggen dat het voorkomen ervan nu topprioriteit heeft’.
Nestlé koopt 10% van alle cacao die in de wereld geproduceerd wordt op, een derde daarvan komt van slavenplantages uit Ivoorkust.
Terwijl de wereld zichzelf regelmatig feliciteert met het uitbannen van slavernij, en dat ziet als maatschappelijke vooruitgang, blijkt uit de cijfers een geheel ander verhaal. Multinationals zijn niet langer zelf de slavenhandelaars en -houders maar besteden het uit, outsourcing is in. Slavernij in de derde wereld is comfortabel ver weg en we hoeven het niet in de ogen te kijken.
The Dark Side Of Chocolate 2010 Full Documentry - YouTube
Sinds eind negentiger jaren zijn er regelmatig beschuldigen geuit aan het adres van Nestlé dat zij in hun productielijn gebruik maken van kindslaven in West-Afrika.
De beschuldigingen, inclusief een rapport van Unicef en een VS regeringsrapport, hebben onrust veroorzaakt en geleid tot een programma van de BBC. Daarin wordt duidelijk gemaakt dat topman Bradley Alford van Nestlé in 2001 een internationaal verdrag ondertekende dat een eind zou maken aan kinderslavenarbeid in de cacaoproductie. In 2005 was er echter nog niets veranderd.
In dat zelfde jaar spande het ‘International Labor Rights Fund’ een rechtzaak aan voor drie kinderen uit Mali die beweerden tussen 1994 en 2000 naar Ivoorkust gelokt werden door kinderhandelaars die hen goed werk en inkomen beloofden. Zij werden als slaven ingezet op een cacaoplantage en regelmatig mishandeld. In de rechtzaak werden drie bedrijven met name genoemd als betrokken bij slavernij in de chocoladeproductie: Nestlé, Archer Daniels Midland en Cargill.
De advocaten van de kinderen deelden het volgende mee: ‘De eisers waren 12 en 13 jaar oud toen zij in slavernij raakten en 12 tot 14 uur per dag moesten werken zonder loon omringd door bewakers met geweren. Ze kregen vrijwel geen eten en werden in de nacht opgesloten in kamertjes met andere kinderen zodat ze niet konden ontsnappen. De bewakers sloegen hen en bewerkten de kinderen met de zweep als er naar hun idee niet hard genoeg gewerkt werd’.
Een van de drie kinderen (nu volwassen) legde getuigenis af en vertelde dat hij bij een ontsnappingspoging opgepakt werd, zijn voetzolen opengesneden en dat hij met deze wonden aan het werk werd gezet.
In september 2010 diende deze zaak in California VS maar werd daar niet ontvankelijk verklaard. Niet omdat de eisen niet duidelijk waren, maar omdat men vond dat bedrijven niet terecht kunnen staan voor schendingen van het internationale recht.
Na een onderzoek door het hoogste gerechtshof werd alsnog beslist dat bedrijven terecht kunnen staan, ging de zaak naar de rechter en werd aangetoond dat zowel Nestlé, Cargill en ADM meewerken aan kinderhandel onder het mom van ‘actus reus’.
Of de bedrijven ook daadwerkelijk boetes opgelegd krijgen, of dat zij hun gedrag ten aanzien van deze handel in kinderen en slavenarbeid zullen aanpassen is nog afwachten. Nestlé heeft toegezegd de stand van zaken te monitoren, dat gebeurde nadat de ‘Fair Labor Association’ aangaf dat er geen zicht is op de schending van mensenrechten op de plantages en in de productie van chocolade.
Nestlé deed een persbericht uitkomen via de eigen website waarin ze aangeven ‘dat het bedrijf en hun partners in Ivoorkust opnieuw een poging zullen doen kinderarbeid te stoppen in de cacaoindustrie. Dat gaan ze doen door training en bewustmaking zodat risicokinderen sneller herkend worden en er ingegrepen kan worden’.
Hieruit blijkt dat het bedrijf de verantwoordelijkheid bij de plantagehouders legt in plaats van bij het bedrijf zelf.
José Lopez, een van Nestlé’s operationele topfiguren verklaarde dat: ‘Het gebruik van kinderarbeid in de cacaoproductielijn tegen alles in gaat waar zij voor staan. Het rapport van de ‘Fair Labor Association’ maakt duidelijk dat er geen enkel bedrijf is dat cacao uit Ivoorkust inkoopt, kan garanderen dat kinderslavernij niet voorkomt. Maar het bedrijf kan wel zeggen dat het voorkomen ervan nu topprioriteit heeft’.
Nestlé koopt 10% van alle cacao die in de wereld geproduceerd wordt op, een derde daarvan komt van slavenplantages uit Ivoorkust.
Terwijl de wereld zichzelf regelmatig feliciteert met het uitbannen van slavernij, en dat ziet als maatschappelijke vooruitgang, blijkt uit de cijfers een geheel ander verhaal. Multinationals zijn niet langer zelf de slavenhandelaars en -houders maar besteden het uit, outsourcing is in. Slavernij in de derde wereld is comfortabel ver weg en we hoeven het niet in de ogen te kijken.
The Dark Side Of Chocolate 2010 Full Documentry - YouTube
Comment