Hoge dosis vitamine C remt herstel spieren na training (Br J Nutr. 2006 May;95(5):976-81.) Dat kon er nog wel bij, na al die rampzalige berichten over de schadelijke werking van megadoses vitamines. Volgens sportwetenschappers van Liverpool John Moores University remt een dagelijkse dosis van duizend milligram vitamine C het herstel van spieren na een intensieve loopsessie.
De onderzoekers deden experimenten met twintig gezonde mannen, die weliswaar sportief waren, maar nog nooit eerder langdurig van een helling hadden gelopen. Downhill running is de duursport-equivalent van de eccentric training in de krachtsport: het is een zware belasting voor de spiervezels.
De proefpersonen liepen een half uur op zestig procent van hun VO2max. Ze konden dus nog net een gesprek voeren.
Tien proefpersonen slikten een placebo. Tien slikten dagelijks een gram vitamine C. Even voor de sessie, vlak erna en tot twee weken na de sessie bestudeerden de onderzoekers de lopers. Ze testten op fitnessmachines de kracht die de proefpersonen met hun beenspieren konden ontwikkelen. De onderstaande figuur laat zien wat daaruit kwam.
Kennelijk is zelfs een herstelperiode van twee weken nog niet genoeg om de spieren volledig te laten herstellen als je dagelijks een gram vitamine C slikt. Hoe het met jullie is weten we niet, maar wij hebben moeite om dat te geloven.
en nog maar een.....
Hoge dosis vitamine C en E beschermt zwembandjes tegen cardio (Proc Natl Acad Sci U S A. 2009 May 11. [Epub ahead of print].)
Je rent je een paar in de week in het zweet, je let op je eten - maar toch blijven die moederknuffelende zwembandjes zitten waar ze zitten. Herkenbaar? Misschien hebben Duitse voedingswetenschappers ontdekt hoe dat komt. Volgens hun publicatie die binnenkort verschijnt in het hoog aangeschreven PNAS saboteren hoge doses vitamine C [structuur hieronder] en E het effect van training op de insulinegevoeligheid.
Dikke mensen hebben een verhoogde kans op suikerziekte omdat hun vetmassa cellen doof maakt voor insuline. Bij gezonde mensen leidt volgens fitnessgoeroes een milde mate van insuline-ongevoeligheid tot vetophopingen in de middensectie. [Liefdeshandvaten. De kinderen van uw plastisch chirurg rijden er paard van.] Lichaamsbeweging maakt daarentegen de receptoren in de spiercellen juist gevoeliger.
Bij insulineresistentie spelen vrije radicalen een sleutelrol, suggeren studies. Mensen en proefdieren die continu veel vrije radicalen in hun systeem hebben worden resistent voor insuline. Diezelfde vrije radicalen komen echter ook in fikse hoeveelheden vrij als je intensief beweegt. Vandaar dat de Duitsers zich afvroegen of je het positieve effect van lichaamsbeweging kunt versterken als je proefpersonen dagelijks duizend milligram vitamine C en vierhonderd eenheden vitamine E laat slikken.
De onderzoekers lieten veertig proefpersonen vier weken sporten. De helft van hen deed nooit aan sport, de andere helft trainde dagelijks gemiddeld een uur. Alle proefpersonen moesten vijf dagen per week naar de gym, waar ze veertig minuten circuittraining deden en twintig minuten fietsten. De ene helft van het slikte vitamines, de andere helft een placebo.
De figuren hieronder laten zien hoe snel glucose uit het bloed van de proefpersonen verdween. Hoe hoger die waarde, hoe groter de verhoging van de insulinegevoeligheid. De witte balken staan voor de beginsituatie, de gekleurde voor de situatie na vier weken. Het slikken van de vitamines voorkwam dat het sporten gevoeligheid voor insuline verbeterde.
Lichaamsbeweging verhoogt de aanmaak van signaalmoleculen als PGC-1alfa en PGC-1beta in de spiercel. Het verhoogt ook de aanmaak van de 'vetsensor' annex transcriptiefactor PPAR-gamma. In zowel de getrainde als de ongetrainde proefpersonen deed de suppletie dat effect teniet. Meer PPAR-gamma betekent meer vetverbranding. Meer PGC-1alfa betekent meer mitochondria.
Lichaamsbeweging genereert vrije radicalen in spieren. Spiercellen wapenen zich daartegen, en gaan meer endogene anti-oxidanten aanmaken, zoals superoxide-dismutase-1 en-2. Ook dat effect wordt door de suppletie teniet gedaan. De grafiek hieronder vertelt het effect van suppletie op de aanmaak van SOD1 bij de getrainde proefpersonen. De grafiek voor de voorheen ongetrainde proefpersonen was niet wezenlijk anders.
Dat lichaamsbeweging spieren anti-oxidanten laat aanmaken komt kennelijk juist doordat bewegende spieren vrije radicalen genereren, concluderen de Duitsers. Supplementen met fikse hoeveelheden anti-oxidante vitamines kunnen de aanmaak van vrije radicalen remmen, en ondermijnen zo het positieve effect van training op de endogene aanmaak van anti-oxidanten.
Hum.
Vraagje van onze kant: verminderen antioxidante vitamines ook dat spieren door krachttraining ueberhaupt groter worden? Die vraag is nu niet zo raar meer. Sportwetenschappers van Liverpool John Moores University meldden in 2006 al dat het slikken van een gram vitamine C het herstel van spieren na intensieve traing vertraagt.
Gooi die vitamine c pillen maar weg....
De onderzoekers deden experimenten met twintig gezonde mannen, die weliswaar sportief waren, maar nog nooit eerder langdurig van een helling hadden gelopen. Downhill running is de duursport-equivalent van de eccentric training in de krachtsport: het is een zware belasting voor de spiervezels.
De proefpersonen liepen een half uur op zestig procent van hun VO2max. Ze konden dus nog net een gesprek voeren.
Tien proefpersonen slikten een placebo. Tien slikten dagelijks een gram vitamine C. Even voor de sessie, vlak erna en tot twee weken na de sessie bestudeerden de onderzoekers de lopers. Ze testten op fitnessmachines de kracht die de proefpersonen met hun beenspieren konden ontwikkelen. De onderstaande figuur laat zien wat daaruit kwam.
Kennelijk is zelfs een herstelperiode van twee weken nog niet genoeg om de spieren volledig te laten herstellen als je dagelijks een gram vitamine C slikt. Hoe het met jullie is weten we niet, maar wij hebben moeite om dat te geloven.
en nog maar een.....
Hoge dosis vitamine C en E beschermt zwembandjes tegen cardio (Proc Natl Acad Sci U S A. 2009 May 11. [Epub ahead of print].)
Je rent je een paar in de week in het zweet, je let op je eten - maar toch blijven die moederknuffelende zwembandjes zitten waar ze zitten. Herkenbaar? Misschien hebben Duitse voedingswetenschappers ontdekt hoe dat komt. Volgens hun publicatie die binnenkort verschijnt in het hoog aangeschreven PNAS saboteren hoge doses vitamine C [structuur hieronder] en E het effect van training op de insulinegevoeligheid.
Dikke mensen hebben een verhoogde kans op suikerziekte omdat hun vetmassa cellen doof maakt voor insuline. Bij gezonde mensen leidt volgens fitnessgoeroes een milde mate van insuline-ongevoeligheid tot vetophopingen in de middensectie. [Liefdeshandvaten. De kinderen van uw plastisch chirurg rijden er paard van.] Lichaamsbeweging maakt daarentegen de receptoren in de spiercellen juist gevoeliger.
Bij insulineresistentie spelen vrije radicalen een sleutelrol, suggeren studies. Mensen en proefdieren die continu veel vrije radicalen in hun systeem hebben worden resistent voor insuline. Diezelfde vrije radicalen komen echter ook in fikse hoeveelheden vrij als je intensief beweegt. Vandaar dat de Duitsers zich afvroegen of je het positieve effect van lichaamsbeweging kunt versterken als je proefpersonen dagelijks duizend milligram vitamine C en vierhonderd eenheden vitamine E laat slikken.
De onderzoekers lieten veertig proefpersonen vier weken sporten. De helft van hen deed nooit aan sport, de andere helft trainde dagelijks gemiddeld een uur. Alle proefpersonen moesten vijf dagen per week naar de gym, waar ze veertig minuten circuittraining deden en twintig minuten fietsten. De ene helft van het slikte vitamines, de andere helft een placebo.
De figuren hieronder laten zien hoe snel glucose uit het bloed van de proefpersonen verdween. Hoe hoger die waarde, hoe groter de verhoging van de insulinegevoeligheid. De witte balken staan voor de beginsituatie, de gekleurde voor de situatie na vier weken. Het slikken van de vitamines voorkwam dat het sporten gevoeligheid voor insuline verbeterde.
Lichaamsbeweging verhoogt de aanmaak van signaalmoleculen als PGC-1alfa en PGC-1beta in de spiercel. Het verhoogt ook de aanmaak van de 'vetsensor' annex transcriptiefactor PPAR-gamma. In zowel de getrainde als de ongetrainde proefpersonen deed de suppletie dat effect teniet. Meer PPAR-gamma betekent meer vetverbranding. Meer PGC-1alfa betekent meer mitochondria.
Lichaamsbeweging genereert vrije radicalen in spieren. Spiercellen wapenen zich daartegen, en gaan meer endogene anti-oxidanten aanmaken, zoals superoxide-dismutase-1 en-2. Ook dat effect wordt door de suppletie teniet gedaan. De grafiek hieronder vertelt het effect van suppletie op de aanmaak van SOD1 bij de getrainde proefpersonen. De grafiek voor de voorheen ongetrainde proefpersonen was niet wezenlijk anders.
Dat lichaamsbeweging spieren anti-oxidanten laat aanmaken komt kennelijk juist doordat bewegende spieren vrije radicalen genereren, concluderen de Duitsers. Supplementen met fikse hoeveelheden anti-oxidante vitamines kunnen de aanmaak van vrije radicalen remmen, en ondermijnen zo het positieve effect van training op de endogene aanmaak van anti-oxidanten.
Hum.
Vraagje van onze kant: verminderen antioxidante vitamines ook dat spieren door krachttraining ueberhaupt groter worden? Die vraag is nu niet zo raar meer. Sportwetenschappers van Liverpool John Moores University meldden in 2006 al dat het slikken van een gram vitamine C het herstel van spieren na intensieve traing vertraagt.
Gooi die vitamine c pillen maar weg....
Comment