Tweet
Acceptance of the all.
Is het moreel goed om het alles te tolereren in het leven uit liefde voor jezelf, de mensheid of zou je de jas van het leven moeten vervangen doorheen de strijd. Want die jas kan bloedig zijn of vuil worden van hard werk. Wat is hier jullie mening over.
Mijn mening is. Je hebt alles in het leven nodig. Sommige keuzen zijn moreel beter dan andere. Maar ook om jezelf niet te kwetsen ga je keuzen van andere accepteren ook al beïnvloeden die jouw. Deze broederliefde heeft dan negatieve invloed op jouw leven maar is haalt de grond niet van onder je weg. Maar hoeveel broederliefde kan je tolereren. Ik ga dit nu van de pot rukken door bv. te zeggen: Je vriend zijn neef misbruikte hem toen hij jonger was seksueel. Ga je deze persoon dan haten of ga je jezelf minderwaardig voelen of slecht voelen omdat dit gebeurde. In hoe verre kan naastenliefde gevolgen hebben op jeugd, volwassen mensen?
Ik ben van mening dat alles bestaat en is. En hoewel je geen liefde hoeft te voelen voor bepaalde daden je daar ook geen haat voor hoeft te voelen. Afkeer is ook een keuze, maar dit is dan weer niet liefdevol omdat je de andere achterlaat. Ga je hem proberen te "bekeren", ga je eerlijk zijn en vertellen wat er gebeurt als hij/zij zo blijft. Ga je hem inzicht geven in de gevoelens die hij/zij je oplevert? Wat doe je om zelf te leren accepteren wat hij/zij doet. Hoe kun je liefdevol blijven of in andere gevallen hoe kun je ervoor zorgen dat je deze persoon niet gaat haten en uitstoten.
Voor mij een van de moeilijkste stellingen ter wereld. Hoe kan je iemand accepteren zonder zelf onder het mes te vallen van bizarre overtuigingen. Ik geloof zelf dat humor en het achterlaten van ons geloof in materiële stoffelijkheid daar oplossingen in bied. In de zin van. Woorden, gedachten, geloven, daden, bezittingen, emoties, zijn ook stof, materieel.
Ik geloof niet in geheel onthouden nog in onthouding, onze lichamen hebben het stoffelijk nodig om te overleven. Maar moet ons leven beheerst worden door onze stoffelijkheid of kunnen wij als mens in deze kennismaatschappij eindelijk existeren naar een minder dwangmatig en beheersingszieke, machtzieke maatschappij? Kunnen wij accepteren dat onze goede vrienden slaaf worden van hun eigen zuchten. Kunnen we accepteren dat deze zuchten vlinders worden die onze kinderen van de aarde afblazen?
Ik zeg van wel. Want ik sta aan wal en al hetgeen de zeeën niet meer kunnen opslokken krijgen inzicht in al wat er in die zeeën leeft.
Mijn pleidooi, nu uw gedachten. (Ja, ja we zijn alleen gehypnotiseerd door de gedachten dat we slachtoffer zijn maar ook dader zijn van onze eigen handelingen en vandaar dat ik deze daad zie als ultieme daad van rechtvaardiging en beëindiging van mijn proces en huisarrest.)
Is die niet een beetje gek? It's pinky, pinky and the brain brain brain brain brain brain brain brain.... toedoedoedoemmmm toem toem NAAAAAAARRRRRRFFFF.
Not artificial reasonable Fellow.
ps: de middelen heiligen de doelen niet altijd... en hopelijk komt er een toekomst dat de middelen geen heiligen meer nodig hebben en de doelen bereikt zijn.
Is het moreel goed om het alles te tolereren in het leven uit liefde voor jezelf, de mensheid of zou je de jas van het leven moeten vervangen doorheen de strijd. Want die jas kan bloedig zijn of vuil worden van hard werk. Wat is hier jullie mening over.
Mijn mening is. Je hebt alles in het leven nodig. Sommige keuzen zijn moreel beter dan andere. Maar ook om jezelf niet te kwetsen ga je keuzen van andere accepteren ook al beïnvloeden die jouw. Deze broederliefde heeft dan negatieve invloed op jouw leven maar is haalt de grond niet van onder je weg. Maar hoeveel broederliefde kan je tolereren. Ik ga dit nu van de pot rukken door bv. te zeggen: Je vriend zijn neef misbruikte hem toen hij jonger was seksueel. Ga je deze persoon dan haten of ga je jezelf minderwaardig voelen of slecht voelen omdat dit gebeurde. In hoe verre kan naastenliefde gevolgen hebben op jeugd, volwassen mensen?
Ik ben van mening dat alles bestaat en is. En hoewel je geen liefde hoeft te voelen voor bepaalde daden je daar ook geen haat voor hoeft te voelen. Afkeer is ook een keuze, maar dit is dan weer niet liefdevol omdat je de andere achterlaat. Ga je hem proberen te "bekeren", ga je eerlijk zijn en vertellen wat er gebeurt als hij/zij zo blijft. Ga je hem inzicht geven in de gevoelens die hij/zij je oplevert? Wat doe je om zelf te leren accepteren wat hij/zij doet. Hoe kun je liefdevol blijven of in andere gevallen hoe kun je ervoor zorgen dat je deze persoon niet gaat haten en uitstoten.
Voor mij een van de moeilijkste stellingen ter wereld. Hoe kan je iemand accepteren zonder zelf onder het mes te vallen van bizarre overtuigingen. Ik geloof zelf dat humor en het achterlaten van ons geloof in materiële stoffelijkheid daar oplossingen in bied. In de zin van. Woorden, gedachten, geloven, daden, bezittingen, emoties, zijn ook stof, materieel.
Ik geloof niet in geheel onthouden nog in onthouding, onze lichamen hebben het stoffelijk nodig om te overleven. Maar moet ons leven beheerst worden door onze stoffelijkheid of kunnen wij als mens in deze kennismaatschappij eindelijk existeren naar een minder dwangmatig en beheersingszieke, machtzieke maatschappij? Kunnen wij accepteren dat onze goede vrienden slaaf worden van hun eigen zuchten. Kunnen we accepteren dat deze zuchten vlinders worden die onze kinderen van de aarde afblazen?
Ik zeg van wel. Want ik sta aan wal en al hetgeen de zeeën niet meer kunnen opslokken krijgen inzicht in al wat er in die zeeën leeft.
Mijn pleidooi, nu uw gedachten. (Ja, ja we zijn alleen gehypnotiseerd door de gedachten dat we slachtoffer zijn maar ook dader zijn van onze eigen handelingen en vandaar dat ik deze daad zie als ultieme daad van rechtvaardiging en beëindiging van mijn proces en huisarrest.)
Is die niet een beetje gek? It's pinky, pinky and the brain brain brain brain brain brain brain brain.... toedoedoedoemmmm toem toem NAAAAAAARRRRRRFFFF.
Not artificial reasonable Fellow.
ps: de middelen heiligen de doelen niet altijd... en hopelijk komt er een toekomst dat de middelen geen heiligen meer nodig hebben en de doelen bereikt zijn.
Comment