Tweet
Radbraken
Mensen die zeggen dat ze zich geradbraakt voelen weten waarschijnlijk niet waar die uitdrukking vandaan komt, want in de letterlijke betekenis zouden ze dan overleden moeten zijn. Radbraken was een martelmethode die zonder uitzondering door de dood werd gevolgd. Er komt dan ook nog een tweede uitdrukking vandaan: iemand de genadeslag geven. Radbraken ging namelijk als volgt. Het slachtoffer werd aan een houten wiel (rad) bevestigd, waarna de beul met een ijzeren staaf of hamer ieder bot in zijn ledematen brak. De ledematen konden dan door de spaken van het wiel worden gevlochten. Als dat was gebeurd kon de beul de genadeslag (meestal de negende slag) toedienen, waarbij hij op de hartstreek van het slachtoffer sloeg zodat deze overleed. Of niet, en dan stond het slachtoffer nog dagenlange ondraaglijke pijn te wachten tot hij uiteindelijk overleed aan zijn overige verwondingen. Radbraken was voorbehouden aan de zwaarste misdadigers; vandaar ook de uitdrukking “opgroeien voor galg en rad”. Het mag duidelijk zijn dat de galg in dat geval te prefereren was. Op de houtsnede linksonder wordt de executie van een Duitser in de zestiende eeuw middels radbraken afgebeeld; hij werd ervan verdacht een weerwolf te zijn.
Die lui zijn gek genoeg om mensen af te knallen, dus dan zal dit ook wel kunnen in hun land toch?
Lijkt me een prima oplossing voor deze mensen
Mensen die zeggen dat ze zich geradbraakt voelen weten waarschijnlijk niet waar die uitdrukking vandaan komt, want in de letterlijke betekenis zouden ze dan overleden moeten zijn. Radbraken was een martelmethode die zonder uitzondering door de dood werd gevolgd. Er komt dan ook nog een tweede uitdrukking vandaan: iemand de genadeslag geven. Radbraken ging namelijk als volgt. Het slachtoffer werd aan een houten wiel (rad) bevestigd, waarna de beul met een ijzeren staaf of hamer ieder bot in zijn ledematen brak. De ledematen konden dan door de spaken van het wiel worden gevlochten. Als dat was gebeurd kon de beul de genadeslag (meestal de negende slag) toedienen, waarbij hij op de hartstreek van het slachtoffer sloeg zodat deze overleed. Of niet, en dan stond het slachtoffer nog dagenlange ondraaglijke pijn te wachten tot hij uiteindelijk overleed aan zijn overige verwondingen. Radbraken was voorbehouden aan de zwaarste misdadigers; vandaar ook de uitdrukking “opgroeien voor galg en rad”. Het mag duidelijk zijn dat de galg in dat geval te prefereren was. Op de houtsnede linksonder wordt de executie van een Duitser in de zestiende eeuw middels radbraken afgebeeld; hij werd ervan verdacht een weerwolf te zijn.
Die lui zijn gek genoeg om mensen af te knallen, dus dan zal dit ook wel kunnen in hun land toch?
Lijkt me een prima oplossing voor deze mensen
nog 2 dagen
Comment