Tweet
Vissen worden gevangen en blijven gemiddeld 1 à 2 weken aan boord van de vissersboot, meestal in gekoelde ruimtes. Daar wordt de vis geselecteerd. Te kleine, te grote, vreemde en oneetbare vissen, worden van elkaar gescheiden. Die gebruikt men om visolie te maken. De eetbare vissen worden verkocht en het afval van deze vissen wordt vaak ook gebruikt voor productie van visolie. Ondertussen is de vis al minstens 2 à 3 weken oud.
In de vette delen van de vis, zitten de verontreinigingen opgeslagen (pcb’s, dioxines, methylkwik en zware metalen). Vele organisaties raden het eten van vette vis dan ook af tijdens de zwangerschap. Aangezien dit gif opgeslagen wordt in het vet van de vis, kan men vandaag visolie eigenlijk zo niet meer verkopen zonder deze eerst sterk te raffineren. Tegenwoordig heeft men aan dit sterk raffineren een dure naam aan gegeven ‘farmaceutische kwaliteit visolie’. Hoe gaat men te werk?
Uitsmelten:
de vissen en de visafval worden vooreerst gekookt waardoor na langdurig koken de visolie boven komt drijven, een proces dat omschreven wordt als uitsmelten. De eerste zonde, want omega-3 rijke visolie houdt absoluut niet van verhitting en oxideert hierdoor. Er ontstaan vrije vetzuren die men er achteraf weer moet uithalen.
Moleculaire distillatie:
deze ruwe visolie (crude fish oil) bevat alle verontreinigheden van de zee, zoals pcb’s, ddt’s, kwik, andere zware metalen, dioxines en smaakt vies. Ze bevat cholesterol en vrije vetzuren. Dit grote probleem maakt de olie niet geschikt voor menselijke consumptie. De visolie industrie vond ‘moleculaire distillatie’ uit. Een ingewikkeld proces waarbij men onder hoge druk de moleculen gaat spitsen, die de merendeel van de verontreinigingen uit de olie wegneemt. Maar ook de belangrijke micro-nutriënten en zelfs het merendeel van de cholesterol. Maar dit gaf nog geen zuivere olie en nog steeds een olie met een vieze smaak.
Fractioneren:
Vervolgens gaat men ‘fractioneren’ en ‘ontgeuren’, de zoganaamde ‘farmaceutische kwaliteit’. Door een sterk chemisch proces van ‘fractionele distillatie’ gaat men de gesatureerde vetten uit de visolie halen en door een verder doorgedreven gesofisticeerde ‘moleculaire distillatie’ gaat men bijna alle pcb’s uit de olie halen. Door chemische interesterificatie gaat men molecules binden. De visolie-industrie noemt dit ‘zuivere, visolie van farmaceutische kwaliteit’.
Ik noem dit één van de meest bewerkte, geraffineerde olies ter wereld. Een olie die te mijden is als de pest. Net zoals geraffineerde suiker, geraffineerde bloem en andere geraffineerde olie, moeten we deze zogenaamd ‘zuivere’ maar sterk geraffineerde visolie mijden voor onze gezondheid. Voeding die geraffineerd is (wat dure visolie zeer zeker is), mist de micro-voedingstoffen
In de vette delen van de vis, zitten de verontreinigingen opgeslagen (pcb’s, dioxines, methylkwik en zware metalen). Vele organisaties raden het eten van vette vis dan ook af tijdens de zwangerschap. Aangezien dit gif opgeslagen wordt in het vet van de vis, kan men vandaag visolie eigenlijk zo niet meer verkopen zonder deze eerst sterk te raffineren. Tegenwoordig heeft men aan dit sterk raffineren een dure naam aan gegeven ‘farmaceutische kwaliteit visolie’. Hoe gaat men te werk?
Uitsmelten:
de vissen en de visafval worden vooreerst gekookt waardoor na langdurig koken de visolie boven komt drijven, een proces dat omschreven wordt als uitsmelten. De eerste zonde, want omega-3 rijke visolie houdt absoluut niet van verhitting en oxideert hierdoor. Er ontstaan vrije vetzuren die men er achteraf weer moet uithalen.
Moleculaire distillatie:
deze ruwe visolie (crude fish oil) bevat alle verontreinigheden van de zee, zoals pcb’s, ddt’s, kwik, andere zware metalen, dioxines en smaakt vies. Ze bevat cholesterol en vrije vetzuren. Dit grote probleem maakt de olie niet geschikt voor menselijke consumptie. De visolie industrie vond ‘moleculaire distillatie’ uit. Een ingewikkeld proces waarbij men onder hoge druk de moleculen gaat spitsen, die de merendeel van de verontreinigingen uit de olie wegneemt. Maar ook de belangrijke micro-nutriënten en zelfs het merendeel van de cholesterol. Maar dit gaf nog geen zuivere olie en nog steeds een olie met een vieze smaak.
Fractioneren:
Vervolgens gaat men ‘fractioneren’ en ‘ontgeuren’, de zoganaamde ‘farmaceutische kwaliteit’. Door een sterk chemisch proces van ‘fractionele distillatie’ gaat men de gesatureerde vetten uit de visolie halen en door een verder doorgedreven gesofisticeerde ‘moleculaire distillatie’ gaat men bijna alle pcb’s uit de olie halen. Door chemische interesterificatie gaat men molecules binden. De visolie-industrie noemt dit ‘zuivere, visolie van farmaceutische kwaliteit’.
Ik noem dit één van de meest bewerkte, geraffineerde olies ter wereld. Een olie die te mijden is als de pest. Net zoals geraffineerde suiker, geraffineerde bloem en andere geraffineerde olie, moeten we deze zogenaamd ‘zuivere’ maar sterk geraffineerde visolie mijden voor onze gezondheid. Voeding die geraffineerd is (wat dure visolie zeer zeker is), mist de micro-voedingstoffen
Comment