Tweet
Beste Leden,
Het is al weer enige tijd geleden dat ik voor het laatst heb rondgekeken op dit forum maar vind het nodig om even wat te posten.
Ik ben één van de slechte voorbeelden geweest die te vroeg is begonnen met kuren of beter gezegd überhaupt heeft nagedacht over kuren.
Ik ben één van de voorbeelden die via via in aanraking is gekomen met AAS en zag dat vrienden van mij binnen een paar weken de nodige stappen zette en ik amper vorderingen maakte.
Wellicht dat sommige van jullie denken, waar gaat dit heen?
Het afgelopen jaar (Mei) ben in voor de tweede keer geopereerd aan een hernia waardoor ik een enorme terugval heb gehad.
Ik heb er best veel moeite voor moeten doen om aan te komen en spiermassa te ontwikkelen, en ja ook door “vals’’ te spelen dus dit was wel even een domper.
Buiten het feit dat ik van op m’n top 87 kilo, 14% bij 185 cm naar nu krapjes 79-80 kilo ben gegaan ben ik er het afgelopen half jaar ook achter gekomen dat onzekerheid een grote rol bij mij heeft gespeeld bij het trainen en voornamelijk het doel waar ik voor trainde.
Ik ben ooit begonnen op 70 kilo en had toen het idee dat als ik zoals die jongens van 75 kilo zou zijn ik me dan eindelijk lekker in mijn vel zou voelen.
Niets is meer dan waar, toen ik 75 kilo woog verlegde ik de grens naar 80 kilo, jullie voelen hem al aankomen, op 87 was ik nog steeds niet happy.
Ik ben van mening dat iedereen moet doen wat hij/zij wilt en waar hij zich goed bij voelt maar ik wilde dit verhaal toch posten voor degene die misschien met de verkeerde motieven trainen en misschien ook om die reden net zoals ik dat heb gedaan naar de AAS grijpen.
Mede door een aantal sessies met een psycholoog ben ik naar de kern van het verhaal gedaan en moet zeggen dat ik nu met mijn 79-80 kilo lekkerder in mijn vel zit dan dat ik toen met 87 zat.
Ik ben van plan mijn training en voornamelijk voeding op te pakken en de weg eens op een andere manier te gaan bewandelen.
Niet meer trainen uit onzekerheid met een doel die nooit haalbaar zou zijn maar trainen vanuit een basis waarin je happy bent met jezelf!
Denk dat resultaten dan pas echt positief als je ze behaald hebt.
Ja het is misschien een beetje zweverig maar ik wil voornamelijk de jonge jongens een hart onder de riem steken en de tip te geven zoals vele dit doen op dit forum om keihard te gaan trainen, een goed schema in elkaar te zetten of te laten zetten en voornamelijk je voeding, rust en je sociale leven onder de loep te nemen.
Ik ken namelijk ook heel veel jongens die op zich goed trainen, op hun voeding letten maar vrijdag en zaterdag helemaal kort gaan en zich vervolgens afvragen waarom er weinig vorderingen zijn.
Train voor jezelf, vergelijk je niet teveel met anderen want er zal altijd iemand zijn die net even groter, breder, knapper, grappiger of wat dan ook is.
Fijne kerstdagen alvast!
Het is al weer enige tijd geleden dat ik voor het laatst heb rondgekeken op dit forum maar vind het nodig om even wat te posten.
Ik ben één van de slechte voorbeelden geweest die te vroeg is begonnen met kuren of beter gezegd überhaupt heeft nagedacht over kuren.
Ik ben één van de voorbeelden die via via in aanraking is gekomen met AAS en zag dat vrienden van mij binnen een paar weken de nodige stappen zette en ik amper vorderingen maakte.
Wellicht dat sommige van jullie denken, waar gaat dit heen?
Het afgelopen jaar (Mei) ben in voor de tweede keer geopereerd aan een hernia waardoor ik een enorme terugval heb gehad.
Ik heb er best veel moeite voor moeten doen om aan te komen en spiermassa te ontwikkelen, en ja ook door “vals’’ te spelen dus dit was wel even een domper.
Buiten het feit dat ik van op m’n top 87 kilo, 14% bij 185 cm naar nu krapjes 79-80 kilo ben gegaan ben ik er het afgelopen half jaar ook achter gekomen dat onzekerheid een grote rol bij mij heeft gespeeld bij het trainen en voornamelijk het doel waar ik voor trainde.
Ik ben ooit begonnen op 70 kilo en had toen het idee dat als ik zoals die jongens van 75 kilo zou zijn ik me dan eindelijk lekker in mijn vel zou voelen.
Niets is meer dan waar, toen ik 75 kilo woog verlegde ik de grens naar 80 kilo, jullie voelen hem al aankomen, op 87 was ik nog steeds niet happy.
Ik ben van mening dat iedereen moet doen wat hij/zij wilt en waar hij zich goed bij voelt maar ik wilde dit verhaal toch posten voor degene die misschien met de verkeerde motieven trainen en misschien ook om die reden net zoals ik dat heb gedaan naar de AAS grijpen.
Mede door een aantal sessies met een psycholoog ben ik naar de kern van het verhaal gedaan en moet zeggen dat ik nu met mijn 79-80 kilo lekkerder in mijn vel zit dan dat ik toen met 87 zat.
Ik ben van plan mijn training en voornamelijk voeding op te pakken en de weg eens op een andere manier te gaan bewandelen.
Niet meer trainen uit onzekerheid met een doel die nooit haalbaar zou zijn maar trainen vanuit een basis waarin je happy bent met jezelf!
Denk dat resultaten dan pas echt positief als je ze behaald hebt.
Ja het is misschien een beetje zweverig maar ik wil voornamelijk de jonge jongens een hart onder de riem steken en de tip te geven zoals vele dit doen op dit forum om keihard te gaan trainen, een goed schema in elkaar te zetten of te laten zetten en voornamelijk je voeding, rust en je sociale leven onder de loep te nemen.
Ik ken namelijk ook heel veel jongens die op zich goed trainen, op hun voeding letten maar vrijdag en zaterdag helemaal kort gaan en zich vervolgens afvragen waarom er weinig vorderingen zijn.
Train voor jezelf, vergelijk je niet teveel met anderen want er zal altijd iemand zijn die net even groter, breder, knapper, grappiger of wat dan ook is.
Fijne kerstdagen alvast!
Oorspronkelijk geplaatst door Toownster 
Comment