Te Laag Testosteron

[Toph]

Precies, je zou denken dat het lineair opschaalt. Echter, je zou ook kunnen denken dat er een soort effect is van verminderde meeropbrengst.

Kijk je naar insuline dan zie je dat er bij fysiologische hoeveelheden geen verschil zit in anabolische werking en dat je pas een extra anabool effect ziet bij zeer hoge supra fysiologische hoeveelheden. Dat kan dus ook. Bij testosteron verwacht ik echter toch meer een effect zoals ik eerder beschreef.

[Knulletje]

Heb n stukje gevonden over tekorten..
Bron: Slingeland Ziekenhuis, Kenniscentrum Urologie,

Kenniscentrum › Behandelingen › testosteron › lage testosteron › Laag testosterongehalte

Laag testosterongehalte

Effecten

Het hebben van te weinig mannelijk hormoon testosteron, heeft negatieve effecten op een aantal belangrijke processen in het lichaam. Bovendien brengt een laag testosterongehalte verhoogd risico met zich mee op een aantal ziekten en aandoeningen. Het is bekend dat dit sterk verband houdt met:

• een verminderd seksueel functioneren,
• botontkalking (osteoporose)
• verhoogd cholesterolgehalte
• het metabool syndroom (stofwisselingsziekte door te veel eten en te weinig bewegen)
• depressie
• hart- en vaatziekten
• diabetes type II

Er is bewijs voor afname van verschillende hersenfuncties bij een verlaagde testosteronspiegel. Ook onze emotionele toestand en neiging tot depressie is afhankelijk van een testosterongehalte. Testosterontherapie kan hierop een positieve invloed hebben. Het lijkt erop dat mannen door testosteron relatief minder vaak de ziekte van Alzheimer oplopen dan vrouwen. Indien dit toch het geval is kan aanvullen van testosteron een verbetering hebben op de gemoedstoestand van deze patiënten.
Kans op hart- en vaatziekten

Er is toenemend bewijs voor een significante verhoging op het ontstaan van hart- en vaatziekten bij patiënten met een laag testosterongehalte. Verschillende studies hebben aangetoond dat het hebben van een laag testosterongehalte meer risico geeft op het ontwikkelen van een hartinfarct dan roken. Erectiestoornissen zijn dan ook sinds dit inzicht een reden geworden om mannen na te kijken op het bestaan van risico's voor hartproblemen.
Diabetes type II

De bloedsuikerspiegel wordt in evenwicht gehouden door het hormoon Insuline. Een laag testosterongehalte en een hoog insulinegehalte voorspellen het ontstaan van diabetes Mellitus type II (ouderdomssuiker). Er wordt gesproken over een verdubbeling van de kans op het ontwikkelen dit type diabestes.
Osteoporose (botontkalking)

Osteoporose komt slechts bij 4 tot 6% van de mannen ouder dan 50 jaar voor. Het lijkt voornamelijk een probleem waar vrouwen mee te maken kunnen krijgen. Bij mannen die worden behandeld voor prostaatkanker en bij wie het testosterongehalte extreem laag wordt gehouden, komt osteoporose vele malen meer voor. Het is bij deze mannen noodzakelijk om de botontkalking te behandelen. Het risico op het ontstaan van breuken is hier sterk aanwezig. Studies tonen aan dat het aanvullen van testosteron een duidelijke verbetering van de kwaliteit van het bot oplevert.
Een verlaagd testosteron heeft een ongunstig effect op het functioneren van de hersenen. De combinatie van een verminderde kwaliteit van bot met vermindering van de hersenfunctie geeft een ernstig verhoogd risico op vallen en botbreuken. Een studie toont aan dat dit tot 40% kan oplopen. Het optreden van breuken in deze situatie gaat tevens gepaard met een verhoogd risico op overlijden.
Effecten op het seksueel functioneren

Het is duidelijk dat het seksueel functioneren sterk wordt beinvloed door onze hormonen. Dat is tevens de reden dat patiënten met erectiestoornissen, onderzoek ondergaan naar de hormoonspiegels in hun bloed. Met name de hoeveelheid testosteron is hierbij van belang.
Androgenen (mannelijke hormonen) hebben verschillende functies in het voorplantingssysteem. Zowel in het centrale zenuwstelsel (in de hersenen) als in het perifere zenuwstelsel (buiten de hersenen gelegen), als de zwellichamen van de penis. De kwaliteit van de erectie wordt beïnvloed door het mannelijk hormoon. Essentieel voor het behoud van een goede potentie is dat de gladde spiercellen in de zwellichamen goed van zuurstof worden voorzien. Verminderde hoeveelheid mannelijk hormoon vermindert het libido (de zin in seks) en de potentie (fysiek vermogen tot seks), alsmede de effectiviteit van ViagraTM.
Patiënten die slecht reageren op PD5 remmers (viagra, cialis, levitra TM) en een relatief laag testosterongehalte hebben zouden het mannelijk hormoon extra toegediend moeten krijgen.
Meten van het testosterongehalte

De hoeveelheid testosteron in het bloed varieert. Het onderzoek om het gehalte te meten, moet in de ochtend voor 10.00 uur plaatsvinden en moet na een aantal weken herhaald worden. Het testosterongehalte hoort hoger te zijn dan 12 mol per liter bloed (12nmol/L). Aanvullende testosterontherapie mikt op een gehalte boven de 15nmol/L. Minder dan 8nmol/L wordt beschouwd als een ernstig tekort aan mannelijk hormoon.
Symptomen van een te laag testosteron gehalte:

• minder energie en kracht
• verminderd libido en sexuele activiteit
• verminderde potentie en verlies van nachtelijke erecties
• verminderde intensiteit van klaarkomen en hoeveelheid sperma
• snel geïrriteerd en vlak
• niet lekker in je vel zitten
• verminderd enthousiasme en psychische energie
• depressie
• laag zelfbeeld
• slaapproblemen
• nervositeit en opvliegers
• zweten

Symptomen na langdurig tekort aan testosteron:

• minder spiermassa
• minder lichaamsbeharing
• buikvet
• borstvorming
• kleine zaadballen (soms)

Waarschijnlijk is bij ongeveer 10% van de patiënten met erectiestoornissen sprake van een laag testosterongehalte. Als dit kunstmatig wordt aangevuld zal ongeveer 60% verbetering ervaren. Indien ook vasculaire of relationele oorzaken in het spel zijn, is de verbetering slechts bij 30% te verwachten.
Testosterontherapie

Testosteronwaarden in de ochtend van boven de 12 nmol/L hebben geen behandeling nodig. Bij een waarde tussen de 8 en de 12 wordt geadviseerd drie maanden lang het testosteron aan te vullen. Als de ochtendwaarde onder de 8nmol/L zakt, is het nodig om continue het testosteron aan te vullen.
Er zijn vele vormen van testosterontherapie.

• Tabletten zijn relatief gemakkelijk en worden goed verdragen. Er bestaat risico op verlies van leverfunctie. Met de moderne medicijnen is dit risico minimaal en zijn er geen laboratorium controles nodig.
• Toediening via het tandvlees slijmvlies is ook een mogelijkheid die prima werkt. Er zijn geen risico's aan verbonden. De langzaam oplossende tablet die aan het tandvlees kleeft, verdragen maar weinig patiënten.
• Het is ook mogelijk om eens in de drie maanden een depot-injectie te geven. Dit wordt goed verdragen.
• Voor de meeste patienten is dagelijkse applicatie van een gel op de huid het meest populair. De werking is uitstekend en er zijn geen bijwerkingen. In sommige gevallen geeft het een hinderlijk plakkerige huid.
• Ook het opbrengen van een pleister is een mogelijkheid. Dit geeft bij 27% van de gebruikers huidirritatie. Zelden komt haarverlies of een vette huid voor als bijwerking.

De gemiddelde dagdosis waarmee een acceptabel testosterongehalte wordt gehaald is 75 mg. De startdosis is 50 mg per dag.
Er bestaat geen bewijs dat testosterontherapie prostaatproblemen veroorzaakt. Desondanks wordt geadviseerd om mannen met deze therapie te controleren op het ontstaan van prostaatkanker. De meest recente studies wijzen niet op een vergroot risico op prostaatkanker. Het lijkt tijd te worden om afscheid te nemen van de theorie waarbij mannen de noodzakelijke testosterontherapie wordt onthouden omwille van een nooit bewezen vrees voor het ontstaan van prostaatkanker. Daarmee lopen zij een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, erectiestoornissen, ouderdomssuiker en obesitas .

[Knulletje]

Dit opgezocht en geplaatst te hebben:
Geloof ik zelf verder niet zo in verschillen voor spiermassa in hoge en lage waarden van de testosteron.
Ik heb een kennis die ook traint en die zogezegd aan de ondergrens zit met de testosteron spiegel.
(ik dacht gelezen te hebben, net als jij Toph?) Deze kerel traint nu ongeveer 8jaar en heeft nog nooit iets van steroiden gebruikt dus ook geen tabjes. Hij is nog net geen 180cm lang en weegt bij 9% toch n dikke 106kg.
Naturel dus... Hij is niets minder sterk dan een ander met dit gewicht en traint net zo makkelijk.

Hij had het nooit geweten, als hij niet jaren geleden wat kleine problemen had gehad met zn libido en zn makkelijk aanzetten van bf.. Hij ging naar de huisarts omdat hij zelf vond dat zn libido op n laag pitje stond.
Ook had hij zn verhaal gedaan over het punt dat hij erg snel vet aanzet en soms wat last had van zn tepels.
Dus met deze gegevens is zn huisarts aan de slag gegaan..
Hij heeft er niets voor gekregen.. Hij heeft alleen de uitslag gekregen dat hij aan de ondergrens zat.

Gezien zijn leeftijd nu, 50 wat een gegeven is dat hij met +- 42 pas is begonnen met sporten. Denk ik zelf niet dat er zoveel verschil zit in de spiergroei tussen een ondergrens en een hogere testosteron waarde.
Waarschijnlijk (ja ik weet het natuurlijk ook niet zeker) is door het sporten ook zijn libido weer opgekrikt.
Het enige wat hij in de gaten moet houden is het bf, daar hij zo makkelijk aanzet.
Maar ook het probleem met zn gevoelige tepels is over.

[Toph]

Mooie informatie Knulletje, dank!

Weet je toevallig hoe laag zijn test was?

Als ik kijk naar de klachten, dan herken ik mezelf niet echt in de meeste:
-geen libidoprobleem
-ik weet niet of ik snel vet aanzet, maar ik ben het in ieder geval snel weer kwijt.
-geen gevoelige tepels
-ben van nature een relatief emotioneel mens, maar niet enorm grillig ofzo.
-vind mezelf niet heel sterk/energiek, maar ook niet lamlendig. Wel genoeg slaap nodig (8 uur).
-niet vatbaar voor depressies
-ik zweet niet abnormaal
-geen nervositeit

etc.

Ik ben echter wel benieuwd of ik me anders zou voelen als mijn testosteronwaarden hoger zouden liggen. Misschien is dat nog een interessant experimentje voor in de (verre) toekomst Als ik tijd heb dan kijk ik even naar de relatie tussen fysiologische test waarden en spiermassa.

[marclux]

ik herken mezelf er heel erg in toen ik waardes van 4,3 (dieptepunt) had, geen libido, viel heel veel spiermassa af, was bijzonder onredelijk, verklote mijn relatie, met ierdereen ruzie en heb toen ook een tijd in de ziektewet gezeten omdat ik niet functioneerde. Rond de 19 voelde ik me een compleet ander persoon, de laatste meting was 38 maar merk hierin geen verschil meer met 19. Dus mijn persoonlijke ervaring is dat onder de ondergrens echt problematisch is maar het verschil tussen gemiddeld en bovengrens niet veel oplevert qua gemoedsrust