Tweet
Ik vond het vroeger altijd belachelijk die trilplaten, vooral door de last op het kraakbeen maar vond dit wel een intressant stukje in EOS
Trilplaat werkt - EOS Magazine
Ik denk niet dat ik het nu snel zal doen maar het effect op het visceraal vet blijft toch een intressante eigenschap.
Originally posted by EOS
Trilplaat werkt
Een kathedraal van een lichaam zonder er iets voor te moeten doen? Over het nut van trillen voor een dunner lichaam is de wetenschap verdeeld. Antwerps onderzoek toont nu aan dat lichte oefeningen op de trilplaat het buikvet wel degelijk doet slinken. De resultaten staan deze maand in Eos.
Voor zijn doctoraalonderzoek in de medische wetenschappen werkte Dirk Vissers – kinesitherapeut verbonden aan de Artesis Hogeschool Antwerpen en aan de Universiteit Antwerpen – met de Power Plate, een toestel waarbij je oefeningen op een trillend platform moet uitvoeren. Hij wou het verband nagaan tussen levensstijl en metabool syndroom, een combinatie van een aantal risicofactoren (hoge bloeddruk, suikerziekte, verhoogde cholesterol en overgewicht) die het risico op hart- en vaatziekten verhoogt.
Vissers zocht honderd obese vrijwilligers. Een eerste groep kreeg alleen een streng dieet voorgeschreven. Een tweede werd op datzelfde beperkte voedingsregime gezet, maar moest daarnaast een klassiek fitnessprogramma volgen. Een derde groep kreeg al even weinig op zijn bord, maar mocht in plaats van te fitnessen drie keer per week een uur in bepaalde houdingen op een Power Plate gaan staan. Een laatste groep fungeerde als controlegroep en werd dit alles bespaard. Na een eerste sessie van drie maanden werden de groepen nog eens drie maanden aan datzelfde regime onderworpen, met dit verschil dat de proefpersonen op de Power Plate nu dynamische oefeningen moesten uitvoeren en dus moesten bewegen op de trilplaat. Na die eerste zes maanden werden de groepen nog eens zes maanden opgevolgd, waarna hun resultaten werden vergeleken.
Vissers, die eerder sceptisch tegenover de trilplaat stond, was verrast door de resultaten van de groep die op de trilplaat had gestaan: 'Dat de proefpersonen door te diëten en te trillen goed waren afgevallen en iets meer gewicht hadden verloren dan alle andere groepen, was op zich al positief, ook al verschilden hun resultaten niet echt significant van wat de fitnessgroep had gepresteerd. Ook zij hadden 5 tot 10 procent gewichtsverlies gerealiseerd, wat de internationale norm is voor een echt effect op de gezondheid. Veel belangrijker was dat zowel de fitness- als de trilplaatgroep erin geslaagd waren dat gewichtsverlies na een jaar te behouden.'
Maar de grootste verrassing was te zien op de CT-scans die Vissers van de buik van de proefpersonen had genomen. De hoeveelheid visceraal vet – het vet tussen de ingewanden in de buik – was bij wie op de Power Plate had gestaan opvallend meer geslonken dan bij wie aan fitness had gedaan of louter een dieet had gevolgd, wat ook duidelijk te merken was aan hun buikomtrek. Een belangrijk resultaat, want eerder was al aangetoond dat net dat viscerale vet het meest ziekteverwekkend is. Het kan zorgen voor een vervetting van de lever en het hart of voor een vetophoping in de bloedvaten. De onderzoeker concludeert dat de trilplaat een zinvolle toevoeging kan zijn op een bewegingsprogramma en op een gezond eetpatroon. Vissers stelt zijn studieresultaten begin mei voor op het European Congres on Obesity in Amsterdam.
Voor zijn doctoraalonderzoek in de medische wetenschappen werkte Dirk Vissers – kinesitherapeut verbonden aan de Artesis Hogeschool Antwerpen en aan de Universiteit Antwerpen – met de Power Plate, een toestel waarbij je oefeningen op een trillend platform moet uitvoeren. Hij wou het verband nagaan tussen levensstijl en metabool syndroom, een combinatie van een aantal risicofactoren (hoge bloeddruk, suikerziekte, verhoogde cholesterol en overgewicht) die het risico op hart- en vaatziekten verhoogt.
Vissers zocht honderd obese vrijwilligers. Een eerste groep kreeg alleen een streng dieet voorgeschreven. Een tweede werd op datzelfde beperkte voedingsregime gezet, maar moest daarnaast een klassiek fitnessprogramma volgen. Een derde groep kreeg al even weinig op zijn bord, maar mocht in plaats van te fitnessen drie keer per week een uur in bepaalde houdingen op een Power Plate gaan staan. Een laatste groep fungeerde als controlegroep en werd dit alles bespaard. Na een eerste sessie van drie maanden werden de groepen nog eens drie maanden aan datzelfde regime onderworpen, met dit verschil dat de proefpersonen op de Power Plate nu dynamische oefeningen moesten uitvoeren en dus moesten bewegen op de trilplaat. Na die eerste zes maanden werden de groepen nog eens zes maanden opgevolgd, waarna hun resultaten werden vergeleken.
Vissers, die eerder sceptisch tegenover de trilplaat stond, was verrast door de resultaten van de groep die op de trilplaat had gestaan: 'Dat de proefpersonen door te diëten en te trillen goed waren afgevallen en iets meer gewicht hadden verloren dan alle andere groepen, was op zich al positief, ook al verschilden hun resultaten niet echt significant van wat de fitnessgroep had gepresteerd. Ook zij hadden 5 tot 10 procent gewichtsverlies gerealiseerd, wat de internationale norm is voor een echt effect op de gezondheid. Veel belangrijker was dat zowel de fitness- als de trilplaatgroep erin geslaagd waren dat gewichtsverlies na een jaar te behouden.'
Maar de grootste verrassing was te zien op de CT-scans die Vissers van de buik van de proefpersonen had genomen. De hoeveelheid visceraal vet – het vet tussen de ingewanden in de buik – was bij wie op de Power Plate had gestaan opvallend meer geslonken dan bij wie aan fitness had gedaan of louter een dieet had gevolgd, wat ook duidelijk te merken was aan hun buikomtrek. Een belangrijk resultaat, want eerder was al aangetoond dat net dat viscerale vet het meest ziekteverwekkend is. Het kan zorgen voor een vervetting van de lever en het hart of voor een vetophoping in de bloedvaten. De onderzoeker concludeert dat de trilplaat een zinvolle toevoeging kan zijn op een bewegingsprogramma en op een gezond eetpatroon. Vissers stelt zijn studieresultaten begin mei voor op het European Congres on Obesity in Amsterdam.
Ik denk niet dat ik het nu snel zal doen maar het effect op het visceraal vet blijft toch een intressante eigenschap.
Comment