Tweet
In de plaatselijke krant van hier, staat een stukje over burn out en paarden. Ik weet niet in hoeverre het hier past, maar ik post het toch. Het topic kan altijd nog dicht.
Zo wordt er gezegd dat een paard wat overtraint is, minder presteert terwijl het meer traint. Het heeft minder interesse in soortgenoten en is wat meer down. Het is inmiddels aan te tonen dat het paard dan echt overtraint is, aan het groeihormoon. De hoeveelheid groeihormoon in het bloed zou een indicator zijn voor de mate waarin het dier overtraint is.
Het beest raakt niet zozeer overtraint door veel doen, maar door eentonigheid. Zo zou een manegepaard wat iedere keer een rondje moet lopen met een kind erop, en daarna weer op stal moet staan, sneller overtraint raken.
Ze hebben twaalf paarden een half uur per dag laten rennen op een soort hometrainer. Wanneer ze drie weken achter elkaar geen dag rust kregen, merkte ze verandering in het gedrag en dat de hoeveelheid groeihormoon afnam. Na een rustperiode van vier weken was er nog weinig groeihormoon meetbaar in het bloed. Dat laatste maakt dan weer duidelijk dat een burn out niet zomaar te genezen is.
Er zijn aardig wat stukken in de tekst, die amper verschillen met een mens. Nu vraag ik me af in hoeverre de eentonigheid bij een mens een rol zou spelen. Zowel voor trainen als werk. Bij die paarden speelt eentonigheid volgens mij een groter rol dan de prestaties opzich. Al zijn ze er niet echt duidelijk in. En in hoeverre dat groeihormoon ook weer bij de mens geld. Want dat vertelt het stuk niet. Maar dat zou wel erg logisch klinken.
Zo wordt er gezegd dat een paard wat overtraint is, minder presteert terwijl het meer traint. Het heeft minder interesse in soortgenoten en is wat meer down. Het is inmiddels aan te tonen dat het paard dan echt overtraint is, aan het groeihormoon. De hoeveelheid groeihormoon in het bloed zou een indicator zijn voor de mate waarin het dier overtraint is.
Het beest raakt niet zozeer overtraint door veel doen, maar door eentonigheid. Zo zou een manegepaard wat iedere keer een rondje moet lopen met een kind erop, en daarna weer op stal moet staan, sneller overtraint raken.
Ze hebben twaalf paarden een half uur per dag laten rennen op een soort hometrainer. Wanneer ze drie weken achter elkaar geen dag rust kregen, merkte ze verandering in het gedrag en dat de hoeveelheid groeihormoon afnam. Na een rustperiode van vier weken was er nog weinig groeihormoon meetbaar in het bloed. Dat laatste maakt dan weer duidelijk dat een burn out niet zomaar te genezen is.
Er zijn aardig wat stukken in de tekst, die amper verschillen met een mens. Nu vraag ik me af in hoeverre de eentonigheid bij een mens een rol zou spelen. Zowel voor trainen als werk. Bij die paarden speelt eentonigheid volgens mij een groter rol dan de prestaties opzich. Al zijn ze er niet echt duidelijk in. En in hoeverre dat groeihormoon ook weer bij de mens geld. Want dat vertelt het stuk niet. Maar dat zou wel erg logisch klinken.
Comment