Beste BN-leden ...
Op donderdag 17 december 2009 ben ik opgenomen in het UZ van Gent. Ik had namelijk een soort van trechterborstkas (http://nl.wikipedia.org/wiki/Pectus) ... op de foto in de link is het wel een heel ernstig geval. Ik ga jullie mijn revalidatieverhaal vertellen van in het ziekenhuis en ik ga dit topic regelmatig eens updaten.
"Dag 1, de dag voor de operatie"
Daar lag ik dan ... op een kamer met een televisie, koelbox en zelfs een kamergenoot die een vriendelijke oude man was. Gelukkig mocht ik kiezen naar wat we keken zodra zijn programma gedaan was. Een tijdje later kwamen ze bloed afnemen wat geen probleem was omdat mijn aders heel goed zichtbaar zijn!
Verder heb ik nog wat naar televisie gekeken en wat zitten denken over de volgende dag ...
"Dag 2, de dag van de operatie"
Pff ... wat een nacht was het ...
Ik had nauwelijks geslapen en het bed waarin ik geslapen had was echt enorm slecht, helemaal doorlegen! Arme rug ...
Jammer genoeg mocht ik helemaal niets eten of drinken, ik moest dus nuchter zijn. Ze waren al twee keer bloed komen afnemen, het resultaat was een enorm lage bloeddruk.
Wachten, wachten en nog eens wachten ... ik verveelde me dood.
Kwart over drie, daar waren ze dan, de personen die me naar het operatiekwartier gingen brengen. De zenuwen begonnen te kriebelen van zodra ik op de operatietafel moest gaan zitten, ik bleef kalm. De chirurgen hielden me rustig door allerlei vragen te stellen.
Toen begon het ... de epiduraal moest in mijn rug voor de nodige verdoving ...
Na 4 pogingen zat de epiduraal eindelijk in mijn rug. Dan moest ik gaan liggen op de tafel en plaatsten ze een masker op mij. Ik kreeg een branderig gevoel en was na een paar tellen al in dromenland.
Dit herriner ik me nog vaag maar enkele uren later werd ik wakker ...
Ik had een soort van hyperventilatie aanval want ik kon erg moeilijk ademenen en ik voerde een vage conversatie met een chirurg terwijl ik bij half-bewustzijn was.
Nog enkele uren later was ik bij volledig bewustzijn met een ongewenst cadeautje: een hellse pijn ... niet alleen aan mijn borstkas maar ook een ENORME pijn aan mijn rechter schouder. Ik dacht in mezelf: " Wtf hebben ze met mijn schouder gedaan?!" Hij was helemaal verneukt. De oorzaak bleek te zijn dat ik de gehele operatie met mijn arm in een onnatuurlijke houding had gelegen.
Nadat ik was bijgekomen kreeg ik ook een morfinepompje waar ik altijd kon op drukken om de pijn te verzachten, ademen ging amper!
"Dag 3, revalideren op de kamer."
Na een grondige wasbeurt en een goedgekeurde foto mocht ik uiteindelijk naar mijn kamer!
Eenmaal op mijn kamer aangekomen had ik alweer een lage bloeddruk, ik hoorde de dokter zeggen: "Die jongen heeft gewoon suiker nodig!"
Toen ik dat hoorde kwam er een euforisch gevoel in me op en maar één woord: ETEN!
Zogezegd, zogedaan, ik kreeg meteen een frisse cola en 2 fruityoghurtjes. Wat een oppepper was dat!
Verder heb ik veel gerust en wat gegeten op terug op krachten te komen ...
Wat ook nog nieuw was voor mij was het plassen in een uriniaal ... de eerste keer had ik spijtig genoeg wat gemorst!
De resterende dagen was het dus rusten, een hellse pijn trotseren, zweten, soms eens wandelen, televisie kijken en slapen ...
Op donderdag 17 december 2009 ben ik opgenomen in het UZ van Gent. Ik had namelijk een soort van trechterborstkas (http://nl.wikipedia.org/wiki/Pectus) ... op de foto in de link is het wel een heel ernstig geval. Ik ga jullie mijn revalidatieverhaal vertellen van in het ziekenhuis en ik ga dit topic regelmatig eens updaten.
"Dag 1, de dag voor de operatie"
Daar lag ik dan ... op een kamer met een televisie, koelbox en zelfs een kamergenoot die een vriendelijke oude man was. Gelukkig mocht ik kiezen naar wat we keken zodra zijn programma gedaan was. Een tijdje later kwamen ze bloed afnemen wat geen probleem was omdat mijn aders heel goed zichtbaar zijn!
Verder heb ik nog wat naar televisie gekeken en wat zitten denken over de volgende dag ...
"Dag 2, de dag van de operatie"
Pff ... wat een nacht was het ...
Ik had nauwelijks geslapen en het bed waarin ik geslapen had was echt enorm slecht, helemaal doorlegen! Arme rug ...
Jammer genoeg mocht ik helemaal niets eten of drinken, ik moest dus nuchter zijn. Ze waren al twee keer bloed komen afnemen, het resultaat was een enorm lage bloeddruk.
Wachten, wachten en nog eens wachten ... ik verveelde me dood.
Kwart over drie, daar waren ze dan, de personen die me naar het operatiekwartier gingen brengen. De zenuwen begonnen te kriebelen van zodra ik op de operatietafel moest gaan zitten, ik bleef kalm. De chirurgen hielden me rustig door allerlei vragen te stellen.
Toen begon het ... de epiduraal moest in mijn rug voor de nodige verdoving ...
Na 4 pogingen zat de epiduraal eindelijk in mijn rug. Dan moest ik gaan liggen op de tafel en plaatsten ze een masker op mij. Ik kreeg een branderig gevoel en was na een paar tellen al in dromenland.
Dit herriner ik me nog vaag maar enkele uren later werd ik wakker ...
Ik had een soort van hyperventilatie aanval want ik kon erg moeilijk ademenen en ik voerde een vage conversatie met een chirurg terwijl ik bij half-bewustzijn was.
Nog enkele uren later was ik bij volledig bewustzijn met een ongewenst cadeautje: een hellse pijn ... niet alleen aan mijn borstkas maar ook een ENORME pijn aan mijn rechter schouder. Ik dacht in mezelf: " Wtf hebben ze met mijn schouder gedaan?!" Hij was helemaal verneukt. De oorzaak bleek te zijn dat ik de gehele operatie met mijn arm in een onnatuurlijke houding had gelegen.
Nadat ik was bijgekomen kreeg ik ook een morfinepompje waar ik altijd kon op drukken om de pijn te verzachten, ademen ging amper!
"Dag 3, revalideren op de kamer."
Na een grondige wasbeurt en een goedgekeurde foto mocht ik uiteindelijk naar mijn kamer!
Eenmaal op mijn kamer aangekomen had ik alweer een lage bloeddruk, ik hoorde de dokter zeggen: "Die jongen heeft gewoon suiker nodig!"
Toen ik dat hoorde kwam er een euforisch gevoel in me op en maar één woord: ETEN!
Zogezegd, zogedaan, ik kreeg meteen een frisse cola en 2 fruityoghurtjes. Wat een oppepper was dat!
Verder heb ik veel gerust en wat gegeten op terug op krachten te komen ...
Wat ook nog nieuw was voor mij was het plassen in een uriniaal ... de eerste keer had ik spijtig genoeg wat gemorst!
De resterende dagen was het dus rusten, een hellse pijn trotseren, zweten, soms eens wandelen, televisie kijken en slapen ...
Comment