Tweet
Hallo,
Ik heb longemfyseem, polyneuropathie, prostaatvergroting (hopelijk goedaardig) en een zenuwbeklemming door een "verschoven" wervel. Er kan nog meer bij, zou je zeggen, maar ik beperk mij nu tot de bijwerkingen van medicatie op de prostaat. Zaterdag eindigde een kuur ('t is nu dinsdag) tegen blaasontsteking met Co-trimoxazol.
Tijdens de kuur nam het aantal plasmomenten toe van pl.m. drie maal per nacht tot zeven á acht keer. Ook was het plassen nogal pijnlijk. De vraag is nu kan ik verwachten dat deze frequentie weer terug gaat naar de oude pl.m. drie keer per nacht? Want anders zal ik toe zijn aan een prostaatoperatie en mijn vader is een week daarna overleden en mijn oom hield het na een zelfde ook geslaagde ingreep nog tien dagen vol. Ik voel er niet voor daar een traditie van te maken.
Bovendien vrees ik een ruggenprik omdat ik na zo'n verdoving in 2008 voor verwijdering van twee tumoren in de blaas en 's avonds nog eens een prik voor een spoed-beeindiging van een bloeding in diezelfde blaas ( dank, leerling ! en toeziend hoogleraar) heel veel last van beide, hoog blokkerende verdovingen ondervond. Zodanig zelfs dat de huisarts mij na ontslag uit het ziekenhuis met spoed dichtbij liet opnemen omdat de ademhaling ernstig gehinderd werd. De situatie werd daarna langzamerhand beter maar ik ben tachtig en vrees de toekomst. En ik ga eigenlijk nog steeds hijgend en een beetje kreupel door het leven....
Aat.
Ik heb longemfyseem, polyneuropathie, prostaatvergroting (hopelijk goedaardig) en een zenuwbeklemming door een "verschoven" wervel. Er kan nog meer bij, zou je zeggen, maar ik beperk mij nu tot de bijwerkingen van medicatie op de prostaat. Zaterdag eindigde een kuur ('t is nu dinsdag) tegen blaasontsteking met Co-trimoxazol.
Tijdens de kuur nam het aantal plasmomenten toe van pl.m. drie maal per nacht tot zeven á acht keer. Ook was het plassen nogal pijnlijk. De vraag is nu kan ik verwachten dat deze frequentie weer terug gaat naar de oude pl.m. drie keer per nacht? Want anders zal ik toe zijn aan een prostaatoperatie en mijn vader is een week daarna overleden en mijn oom hield het na een zelfde ook geslaagde ingreep nog tien dagen vol. Ik voel er niet voor daar een traditie van te maken.
Bovendien vrees ik een ruggenprik omdat ik na zo'n verdoving in 2008 voor verwijdering van twee tumoren in de blaas en 's avonds nog eens een prik voor een spoed-beeindiging van een bloeding in diezelfde blaas ( dank, leerling ! en toeziend hoogleraar) heel veel last van beide, hoog blokkerende verdovingen ondervond. Zodanig zelfs dat de huisarts mij na ontslag uit het ziekenhuis met spoed dichtbij liet opnemen omdat de ademhaling ernstig gehinderd werd. De situatie werd daarna langzamerhand beter maar ik ben tachtig en vrees de toekomst. En ik ga eigenlijk nog steeds hijgend en een beetje kreupel door het leven....
Aat.
